Pakiramdam ni Fara ay may malaking bagay na nakabaon sa kanya. Ang malaking bagay na iyon ay nagsimulang gumalaw at maghukay sa loob ng kanyang katawan, kinakamkam ang kaibuturan ng kanyang laman. Hindi nakilala ni Fara ang boses na dumadaing at malayang umuungol. Kumakawala ang malalaswang ungol sa sarili niyang mga labi. Hindi namalayan ng dalaga na kusang nagbigay daan ang mga hita niya upang tanggapin ang matigas na bagay na gustong bumaon sa kanyang laman. Sinimulan nitong lusubin ang katawan niyang unti-unting bumibigay sa bawat pagpasok nito sa kanyang kaibuturan. Hindi lubos maisip ni Fara na may malaking parte niya ang gutom sa ganitong sensasyon.
Namumuo ang pawis sa noo ng lalaking umaangkin sa kanya habang puno ng pagnanasa ang mga mata nitong nakatitig sa kanya. Lalong uminit ang kanyang pakiramdam sa malalim na mga titig nito. Nalalasing si Fara sa halimuyak ng kapusukang lumalabas sa kanilang katawan. Halos bumaon ang mga daliri nito sa mga hita niya na pilit nitong pinaghihiwalay. Kahit pakiramdam niya ay mahahati na siya sa gitna, wala itong planong tumigil at bigyan siya ng sandaling huminga. Ang malakas na pag-atake nito sa kanyang katawan, ang tanging maririnig sa madilim na silid. Ang maingay na pagkamkam nito sa pinakamaselang sentro niya. Ang mga daing na nanggagaling sa kanya ang lalong nagpapaalab sa mainit na gabi.
Hiyang-hiya si Fara sa kanyang posisyon, ngunit mas nangingibabaw ang tawag ng laman. Hindi narin niya alintana ang kaparusahang naghihintay sa kanya pagkatapos nito. “Haah… Aah!” pinatulan ni Fara ang pamangkin niya na sampung taon ang bata sa kanya. Ang dati nitong maliit na kamay na hinahawakan niya noon, ngayon ay mahigpit nakahawak sa mga hita niya habang minomolestiya nito ang kanyang katawan. “K-ken…” namumuo ang luha sa gilid ng kanyang mga mata habang kagat-kagat ang ilalim ng kanyang labi, “H-Hindi ko na kaya…” Pinaglalaruan ba siya ng tadhana? Iningatan at nireserba niya ang sarili niya hanggang sa makaabot siya sa twenty-eight na taon para lamang angkinin ng pamangkin niya? Hindi ito ang gustong mangyari ni Fara ngunit kusang yumayakap ang mga hita niya sa likod nito. “Hhn?! Ah!” nabigla siya ng nadagdagan ang laki nito sa loob niya. Hindi niya alam kung kaya niya pang tanggapin ang haba nito. Pilit na sinisiksik nito ang sarili sa makipot niyang lagusan. Inasahan niyang magiging masakit ang una niya ngunit natabunan ng kakaibang kiliti ang kirot. “Ken! Aaah!” gusto niyang mandiri sa sarili niya, dahil tinatawag niya ang pangalan ng kanyang pamangkin sa napakalaswang paraan. Lalong bumilis ang galaw nito sa ibabaw ni Fara na gumuho sa kanya. Kaliwa’t kanan ang pagbaling ng ulo niya dahil sa nakakabaliw na sensasyon, dinadala siya nito sa mundo kung saan hindi na mahalaga sa kanya kung anak ito ng kanyang kapatid. Ang tanging naiisip niya ay namnamin ang sandaling ito habang hindi pa siya bumabalik sa sarili niya.
Iniwan ng ulo ni Fara ang unan at kinagat ang pawisang balikat ni Ken ng palakas ng palakas ang atake nito sa sentro niya. Hindi ito umangil kahit nag-iwan siya ng malalim na marka. Sa halip, lalo nitong idiniin ang sarili bilang ganti sa kanya. “Aaaah!” gusto niyang matunaw sa kahihiyan dahil nakaramdam siya ng nakakakilabot na kiliti ng sabay nilang maabot ang sukdulan at labasan ito sa loob niya. Oo, hinayaan niya iyong mangyari. Ngayon ay malayang dumadaloy ang malapot na likido sa pagitan ng kanyang mga hita. Patunay ng kanilang kapusukan habang nanatili parin ito sa loob ng kanyang laman, bumagsak si Ken sa ibabaw ni Fara habang humihingal ito ng malalim. Nilalanghap nito ang pawisan niyang leeg na patuloy parin nitong hinahagkan na tila nag-iiwan ito ng malalim na marka.
Nagsimulang luminaw ang isipan ni Fara, pakiramdam niya ay napakadumi niyang babae. Nanlalabo ang paninging nakatingin siya sa kisame habang hinayaan niyang tumulo ang kanyang mga luha.
Leave a Reply