Naiwan silang dalawa ni Seth sa loob ng Conference room.
“Just take my share. I don’t give a damn anymore.” malamig na wika ni Sin sa binata.
“Naisip mo sana ‘yan noong unang inalok ka ng Secretary ko.”
“You knew this would happen?” hindi siya makapaniwala. “You should have told me!”
“Sin, maniwala ka man o hindi, pero hindi ko alam ang planong ito ni Dad.”
“Right, binigay na niya sayo ang Valcarcel group at ako naman ang gusto niyang isunod. I don’t know how you do it, pero hindi ko papayagang makuha mo ang lahat ng gusto mo.” iyon lang at tumayo na siya.
“Sin. Hindi mo pwedeng isisi sa akin ang lahat.”
“At bakit hindi? Simula ng dumating ka sa buhay namin nagkagulugulu na ang lahat. Inagaw mo ang lahat ng para kay Bryan at sinira mo ako ng gabing ‘yon!”
“Kung ibabalik ko man ang gabing iyon, wala akong babaguhin.”
Nanginginig ang kamay na sinampal ni Sin si Seth. “Did you know what I felt all these years? I bed so many men just to forget about that nightmare!” binawi niya ang kanyang kamay at dinala sa kanyang naninikip na dibdib.
“You kiss me.”
“Then the moment I recognize it was you, you should have stop! I was drunk but you’re not!”
“You know what I felt about you, just like how crazy you are with Bryan–“
“Enough!” she snaps. Nagmamadaling lumabas si Sin ng Conference Room at padabog na isinara niya ang pinto. Nanghihina ang mga tuhod na pinilit niyang maglakad ngunit parang gumaan ang pakiramdam niya, bago pa siya bumagsak ay may mga braso ng sumalo sa kanya. “Leo,” tawag niya sa lalaking sumalo sa kanya. “Get me out of here.” walang tanong na maingat siya nitong inalalayan.
Tahimik na nakapikit siyang nakaupo sa backseat ng sasakyan habang walang imik naman na nagmamaneho si Leo. Alam nito kung kailan niya gustong magsalita o manahimik. Kaya naman mula pa kaninang kinuha siya nito sa kumpanya ay walang salitang lumabas mula rito. Kahit nakapikit ay gising na gising ang diwa niya, at kahit ayaw niyang balikan ang nakaraan ay pilit na bumabalik ito sa kanya. Dahil sa muling pagkikita nila ni Seth ay naging sariwa sa kanya ang lahat. Tila nang-aasar ang isipan niya at pinapamukha sa kanya ang kagagahang ginawa niya noon…
Itinakas ni Sin ang dalawang bote ng alak mula sa cellar at nagmamadaling nagtago sa abandonadong cabin malapit sa dagat. Mula ng mapunta siya sa lugar na ito ay natuto siyang uminom. Dahil iyon lang ang nakikita niyang paraan para makalimot sa pagkawala ng mga taong mahalaga sa kanya. Naubos na niya ang isang bote ng alak ng marinig niyang may nakapasok sa loob ng cabin. Sumiksik siya sa ilalim ng lamesa upang di siya makita ng kung sino mang nakapasok. Alam niyang pinaghahanap na siya ng kanyang mga katulong at iba pang tauhan ng vacation house nila. Dahil sa madilim at tanging liwanag lang ng buwan ang ilaw na nanggaling sa ilang malalaking butas ng bubong ay di niya makita kung sino ang pumasok. Medyo nahihilo narin siya sa dami ng kanyang nainom. Wala sa sariling muli siyang tumungga sa bote na gumawa ng ingay kaya nakuha niya ang atensiyon ng taong naglalakad papunta sa kanyang direksiyon. Maya-maya ay wala na siyang naririnig na hakbang. Biglang tumahimik ang lugar, ngunit natigil ang muling paglagok niya ng alak ng makita niya ang dalawang pares ng sapatos sa kanyang harapan, lumuhod ang taong may-ari noon upang silipin siya sa ilalim ng lamesa. Nabitiwan ni Sin ang bote ng makilala niya kung sino ito. Nagsimulang manikip ang kanyang dibdib.
“Bryan?” agad na lumabas si Sin sa ilalim ng lamesa at sinalubong ito ng yakap. Bumagsak ito sa sahig ng subukan siya nitong saluhin. Maingat na niyakap siya ni Bryan sa ibabaw nito. “I miss you so much, I thought I lost you.” umiiyak si Sin sa balikat ni Bryan. Naramdaman ni Sin na umangat ang kamay ni Bryan sa kanyang buhok na sanhi ng pag-init ng kanyang pakiramdam. Dala ng kanyang kalasingan, lumakas ang loob niyang gawin ang isang bagay na pinagbabawal sa pagitan nila. Hinanap ni Sin ang labi nito at siniil niya ito ng halik. Kung muli man itong kukunin sa kanya ay wala siyang pagsisisihan dahil naiparamdam niya dito ang pagmamahal niya.
Hindi siya makapaniwalang tinutugon nito ang mga halik niya kaya lalo pang lumalim ang pagdiskubre niya sa labi nito. Naramdaman niya nalang bumaligtad ang kanilang posisyon at siya ang napailalim. Tinulungan niya itong tanggalin ang pang-itaas nitong damit upang maramdaman niya ang init ng balat ng binatilyo. Libo-libong kuryente ang dumaloy sa kanya ng maramdaman niyang gumapang ang mga kamay ni Bryan sa kanyang katawan.
Huli na ng namalayan ni Sin na pareho na silang hubad ni Bryan. Nagsimulang maglakbay ang labi nito sa hubad niyang balat, mariing tinitikman ang maseselang bahagi ng kanyang katawan. Habang lumalalim ang halik nito lalong nagiging mapangahas ang labi at kamay nito sa kanya. Nilalakbay ng mapusok nitong mga labi ang pinakamaselang parte ng kanyang katawan. Bata pa man ang isipan niya ay alam na ni Sin kung ano ang maaaring mangyari sa kanilang dalawa. Nasambunutan niya ang ulo ni Bryan na pilit na dinidiskubre ng dila nito ang kaibuturan ng kanyang pagkababae. Mariin ang kanyang pagkakapikit habang maluwag ang pagtanggap ng kanyang mga hita upang malaya nitong malakbay ang pinakamaselang parte niya…
Malalalim na mga paghinga, maiinit na katawan, at malayang mga ungol ang maririnig sa loob ng cabin habang sumisilip ang liwanag ng buwan sa kahubaran ng dalawang katawan na ngayon ay plano ng mag-isa. Muling bumalik ang mga labi ni Bryan sa kanyang leeg at hinanap ang kanyang mga labi. Naramdaman ni Sin na handa na itong angkinin siya. Saglit siyang kinabahan sa planong pag-iisa ng kanilang katawan ngunit naisip niyang isa lamang itong panaginip at hindi niya gustong magising sa panaginip na ito kaya pilit na isinantabi niya ang kabang kanyang nararamdaman upang tanggapin ito. Isang impit ng iyak ang kumawala sa labi niya ng maramdaman niyang nabasag ang kanyang pagkababae. Napapikit siya ng mariin ng maramdaman ang sakit. Kahit di niya makita ang mukha ni Bryan sa dilim ay natagpuan niya ang labi nito at hinalikan ito ng mariin upang makalimutan niya ang sakit ng pag-iisa nila. Nagsimula itong gumalaw sa kandungan niya, naroon parin ang pait ngunit unti-unti na iyong naghihilom…
“B-Bryan…” nagmamakaawa ang tinig ni Sin, hindi niya mawari kung nasasaktan siya o nadadala sa bagong sensasyon na dumadaloy sa kanya. Napahigpit ang pagkakakapit niya rito ng dumiriin ang pagyakap niya sa kabuuan nito. Napasighap siya ng malalim ng itaas ni Bryan ang isang hita niya. Nakagat ni Sin ang balikat nito upang pigilan ang kanyang pagdaing. Nakakakilabot na sensasyon ang bumabalot sa buo niyang katawan. Ramdam niya ang pagkabuhay ng mga balahibo sa kanyang balat. Nabitawan ng bibig ni Sin ang balikat ni Bryan at pinakawalan ang ungol na hindi niya magawang itago.
Nang tumama ang liwanag sa mukha ni Bryan, bumalot ang kirot sa buo niyang katawan. Seth?! Hindi si Bryan ang umaangkin sa kanya ngayon kundi si Seth. Nawala siya sa kanyang kalasingan at naging malinaw sa kanya ang lahat. Tinakpan ng bibig ni Seth ang labi ni Sin upang muli siyang lunurin sa isang malalim na halik. Nais niyang sumigaw ngunit nanaig ang matinding pagkabigla na nagpatigil sa kanyang mundo. Muli lamang siyang nagising ng maramdaman ang pagniniig ng kanilang mga laman. At tila may sariling isip ang kanyang bibig na umuungol sa kabila ng pagtanggi ng isip niya.
Isang luha ang sumungaw sa gilid ng kanyang mga mata. Alam niyang nakita iyon ni Seth at alam niyang alam nito na nakilala niya ito ngunit patuloy parin ito sa paghalik at pag-angkin sa kanya…
Nagising si Sin mula sa isang magandang panaginip upang salabungin ng isang bangungot.
Kagat ni Sin ang labi na di niya namalayang dumudugo na. Biglang huminto ang sasakyan, bumaba si Leo at binuksan nito ang pinto ng backseat. Hinila siya nito palabas ng sasakyan. Ngayon niya lang napansin na huminto sila sa tabi ng lake.
“Leo? Really?” nakapamaywang na tanong niya dito.
“Babalikan kita after two hours, baka kung ano nanamang magawa mo dahil frustrated ka.” bumalik ito sa sasakyan at iniwan siya sa isang deserted na lugar na tanging mga puno’t halaman lang ang kasama niya. Idagdag pa ang malawak na lake. Sumusukong ibinagsak niya ang katawan sa madamong damo at hinayaang patulugin siya ng preskong hangin. “Stupid Leo.” totoong ito ang lagi niyang pinupuntahan kapag gusto niyang mapag-isa ngunit lingid sa kaalaman nito na ito ang paborito nilang lugar ni Bryan. Narito siya kapag namimiss niya ito dahil karamihan ng magagandang alaala niya sa pinsan ay nasa lugar na ito. Dito sila nagtatapat ng kanilang mga sikreto, ngunit isang sikreto ang hindi niya nagawang ipagtapat dito.
Leave a Reply