Category: Jilled Collections (Page 5 of 25)

ANBNI | 45: Dalawang Aninong Magkasalikop

February 20, 2023 / jilled261993@gmail.com / 0 Comments

Nang dumating si Yura sa tahanan ng Punong Opisyal, hindi lamang ang kanyang bantay ang naghihintay sa kanya kundi maging ang mga tauhan ng Ikatlong Prinsipe.

Nag-aalalang lumapit ang lingkod, “Lu Ryen, kailangan po namin ang tulong niyo. Sumumpong ang lumang sugat ng Kamahalan dahil sa malamig na panahon dito sa Nyebes, nanghihina ito ngunit hindi nito tinatanggap ang medisina mula sa amin.” Paliwanag ng katiwala ng Prinsipe. Hinanap nila ang batang ministro subalit dumating itong wala ng malay dahil sa matinding kalasingan. Wala na silang lakas ng loob na gambalain ang Ikalawang Prinsipe dahil malakas din ang kutob nilang tatanggihan ito ni Prinsipe Yiju. Tanging ang Lu Ryen ang pumasok sa kanilang isipan na makakatulong sa kanila.

Malalim na ang gabi ng makabalik si Yura dahil hinintay niya ang pagtila ng ulan. Ganoon din ba siya katagal na hinintay ng mga tauhan nito? “Mas mabuting iwan niyo na lamang ang medisina sa kanyang silid at siya na ang bahalang magpasya kung tatanggapin niya ito o hindi.” Tugon ni Yura nang maalala niya ang huling pag-uusap nila ng Ikatlong Prinsipe ng isang gabi.

“Lu Ryen, nakikiusap po kami sa inyo. Kapag hindi natin ito naagapan ng maaga maaaring hindi na makabangon ang Kamahalan sa susunod na mga araw. Mahigpit po ang bilin sa amin ng Emperatris na bantayan naming mabuti ang kalusugan ng Ikatlong Prinsipe.”

Bahagyang kumunot ang noo ni Won ng gamitin nito ang Emperatris. Nang akmang itataboy ng bantay ang mga tauhan ng Ikatlong Prinsipe, narinig niyang sumang-ayon ang Xuren sa mga ito. Kinamumuhian ng kanyang Panginoon ang pamilya ng imperyal, idagdag pang hindi maganda ang lagay ng loob ng Xuren pagkatapos ng nangyari sa kanila ng pinsan nito dahilan upang magduda ang bantay kung bakit ito pumayag.

Lingid sa kaalaman ni Yura ang nasa isip ni Won, ang tanging inaalala niya ay kapatid parin ito ng kanyang konsorte. Higit roon ay ilang beses itong nagtangkang protektahan siya. Kung hindi ito bumisita sa kanya ng nakaraang gabi, marahil ay hindi na siya mag-aabalang tignan ang kalagayan nito.

“Kamahalan, narito po ang Lu Ryen.” Pabatid ng tauhan ng makarating ang mga ito sa harap ng silid.

“Sinong nagbigay sa inyo ng pahintulot na abalahin siya?”

Mararamdaman ang talim sa tinig ng Prinsipe na nagpaputla sa mga tauhan nito. Hindi nila masisisi ang mga manggagamot ng palasyo ng imperyal kung bakit iniiwasan nila ang Ikatlong Prinsipe. Nagiging mainit ang ulo ng Prinsipe sa tuwing nagkakasakit ito. Ilang manggagamot na ng imperyal ang naipadala sa digmaan dahil dito.

Tumuloy si Yura sa loob at hindi na hinintay ang permiso nito gayong dalawang beses na itong pumasok sa kanyang silid ng walang pahintulot.

“Yura,” Ang Prinsipe na nakasandig ang likod sa ulo ng higaan. Pinilit nitong bumangon subalit pinigilan ito ng Lu Ryen. Mariing naglapat ang labi ni Yiju ng maramdaman niya ang diin ng pagkakahawak ng Lu Ryen sa kanyang braso kung saan nakatago ang lumang sugat niya.

“Nakarating sa akin na tinatanggihan niyo ang gamot na dinadala sa inyo.” Wika ni Yura matapos itong marahang pakawalan.

“Kailangan ko lamang itong ipahinga.” Mariing saad ng Prinsipe, nagpapahayag na walang makakapagpabago ng isip nito.

“Sa pagbisita niyo sa Nyebes ay mas nanaisin niyong manatili lamang sa inyong silid habang pinapasok na ng mga barbaro ang mga bayan sa lupaing ito? Kung iyon ang inyong kagustuhan, kunin niyo ang lahat ng pahinga na kailangan niyo.” Si Yura na handa ng lisanin ang silid ng ipatawag ng Ikatlong Prinsipe ang tauhan nito upang dalhin dito ang gamot.

Namamanghang dagling hinanda ng mga lingkod ang medisina. Ang halos buong magdamag na pakiusap nila ay nagawa ng Lu Ryen gamit ang ilang kataga lamang.

Hindi naitago ni Yiju ang paglalim ng linya sa kanyang noo matapos niyang maubos ang huling patak ng medisina. “Ganito ka rin ba kalamig sa mga kapatid mo kapag nalalagay sila sa ganitong kondisyon?”

“Ang kapatid kong si Yanru ang unang nagbigay sa akin ng sugat habang ang kapatid kong si Yeho ang nagturo sa akin kung paano ito tahiin.”

Kumalma ang kunot sa noo ni Yiju sa naging tugon ng Lu Ryen. Nawaglit sa isipan niyang ito ang Pangalawang Xuren ng Zhu, hindi nawawalan ng kalaban ang ama nito sa iba’t-ibang panig ng lupain. Laging may nakaabang na panganib sa buhay nito na sa maagang edad ay minulat ito sa marahas na pagsasanay. Pakiramdam ni Yiju ay nagiging duwag siya sa paningin ng Lu Ryen. Nais niyang ipaliwanag ang kanyang sarili dito. “Mahina ang pangangatawan ko noon. Sa tuwing nagkakaroon ako ng galos, binibisita ako ng mga manggagamot ng imperyal upang budburan ng medisina ang sugat ko. At kapag dinadalaw ako ng lagnat, hindi nawawalan ng gamot ang mga pagkaing hinahain sa akin. Dahil dito, sa tuwing nagtatamo ako ng sugat mas nanaisin kong itago ito sa aking Ina, hanggang dumating sa puntong kinamumuhian ko na ang amoy ng gamot.”

Nabuhay si Yura sa medisina, kaya hindi niya maunawaan ang pagkamuhi ng Ikatlong Prinsipe sa gamot. Ngunit sa nakikita niya ay hindi lamang ito sa medisina namumuhi kundi dahil pinagkaitan ito ng kalayaan. Wala itong karapatang masugatan ng walang pahintulot ng Emperatris. Habang pinag-aaralan ito ni Yura, hindi niya makita dito ang Prinsipeng walang tahas na pumasok sa kanyang silid ng gabing iyon. Naglabas ito ng hinanakit sa kanya hanggang sa puntong madurog ang braso niya sa higpit ng pagkakahawak nito, dahilan upang sabuyan niya ito ng malamig na tubig sa mukha. Nais niyang masiguro kung tunay na wala itong naaalala sa nangyari, “Humihingi ako ng paumanhin kung sa tingin niyo ay inabandona ko ang Prinsesa, alam ko kung gaano siya kahalaga sa inyo.”

Marahang umiling ang Ikatlong Prinsipe, “Napagtanto ko kung bakit hindi mo kami makita ni Keya bilang pamilya. Batid mong tinangka niyang takasan ang kautusan. Lingid man sa kaalaman mo na siya ang Prinsesang nakatakda mong pakasalan ay sinagip mo pa rin siya mula sa mga bandido. Nang dumating ka sa palasyo ng imperyal, hindi siya sumunod sa tradisyon ng Zhu kundi ginamit ni Keya ang kanyang titulo bilang Prinsesa ng Imperyo at hindi bilang Konsorte mo. Kasunod nito ay kinastigo kita dahil mas pinili mo ang iyong Xienli na siyang hinandog sayo ng kapatid ko sa araw ng inyong kasal. Kung ako ang nasa posisyon mo, mahihirapan akong tanggapin na ito ang aking bagong pamilya.”

“At kung ako ang nasa posisyon niyo, ganoon rin ang mararamdaman ko pagkat may kapatid din ako na nais kong protektahan. Kamumuhian ko ang taong hindi siya pinahahalagahan.”

“Marahil nakaramdam ako ng galit ngunit wala akong kakayahang kamuhian ka.” Naramdaman ni Yiju na unti-unti ng umeepekto ang gamot. Bago siya tuluyang hilain ng antok ay may nais siyang marinig mula sa Lu Ryen. “Hindi mo ba ako tatanungin kung paano ko natuklasang ikaw ang nagligtas sa kanya?”

Natunghayan ni Yura ang pagbaba ng talukap nito pagkatapos magtama ng kanilang paningin. Sa gilid ng mata ng Prinsipe ay may maliit na marka na hindi mapapansin kung hindi ito tititigang mabuti. Napukaw lamang ang kanyang kamalayan ng marinig niya ang pagbagal ng hininga nito ng tuluyan na itong nakatulog sa paghihintay ng sagot niya. Ang pares ng mga matang minsang nadaanan ng kanyang paningin ay bumabalik sa kanya.

Ang imahe nitong pinoprotektahan ang matanda kahit walang kasiguraduhan kung maliligtas nito ang sarili nito ay lumilitaw sa alaala niya. Hindi matukoy ni Yura kung isa iyong kahangalan o kabutihan ng loob. Malinis ang intensiyon ng Ikatlong Prinsipe sa kanya subalit hindi niya maaaring ibaba ang pader sa pagitan nilang dalawa. Nililinlang niya man ang lahat ngunit hindi niya gagamitin ang nararamdaman ng mga ito upang makuha ang nais niya. Kung dumating man siya sa puntong iyon, hindi na kilala ni Yura ang sarili niya.

Bumaba si Yura sa tabi ng Ikatlong Prinsipe upang takpan ng Pranela ang nakalabas nitong braso. Itinago nito sa kanya na ito ang tumutol sa Emperador sa pagtatalaga sa kanya sa paligsahan. Sa kabila ng mga nagawa niya sa kapatid nito ay hindi parin nito makuhang kamuhian siya. Lumaki ito sa pamilya ng imperyal subalit hindi nadungisan ang katauhan nito. Ito man ang Prinsipe ng Emperatris ngunit sa sarili nitong paraan ay nagagawa parin nitong tutulan ang kagustuhan ng kanyang Ina. Ang Ikatlong Prinsipe at ang mga taong nakapaligid dito ay tulad niya rin na may nais protektahan. Natagpuan ni Yura ang sarili niyang nangangapa ng kasagutan. Kahit malinaw na sa kanya ang daang dapat niyang tahakin, hindi niya maitatangging nababahala siya sa mga nagawa niyang desisyon. Ang nangyari kay Yen ang gumising sa kanya upang pagdudahan kung ito ang pinakamainam na paraan. Makakaya niya bang tanggapin ang magiging kapalit ng lahat ng ito?

Naramdaman ni Yura ang pagbigat ng alon sa kanyang dibdib. Habang naririnig niya ang kalmadong paghinga ng Ikatlong Prinsipe ay mistulang hinihila siya nito na ipahinga ang mga bagay na dumadagan sa kanya. Kampante ito sa presensiya niya habang siya ay nananatiling mailap sa kanyang paligid. Darating ba ang araw na hindi na niya kailangang mag-ingat sa bawat pasya na kanyang gagawin? Na hindi na niya kailangang itaboy ang mga taong pumapasok sa buhay niya? Kung darating man ang araw na iyon, nasisiguro niyang hindi na siya ang Pangalawang Xuren ng Zhu. Ito ang buhay na kinasanayan ni Yura at tanging responsibilidad na alam niyang nakalaan para sa kanya. Naduduwag siyang isipin kung anong maaaring mangyari sa sandaling mahubad ang maskarang pumoprotekta sa kanyang katauhan. Ngunit habang suot niya ang kanyang lihim ay lalo itong humihigpit at bumabaon sa kanyang laman na tila nagbabantang hindi na siya makakawala.

Lumipas ang mahabang sandali na di namalayan ni Yura na bumababa narin ang talukap ng kanyang paningin. May malaking parte niya na bumubulong sa kanyang kailangan niya itong labanan, subalit may parte niya rin ang humihila sa kanyang bumigay. Tuluyang nagsara ang paningin ni Yura. Ang matamis na alimyon ng insenso ang nagsilbing hipnotismo upang patuloy siyang lumubog sa kawalan.

Bumaba ang ulo ng Ikatlong Prinsipe na bumagsak sa balikat ng Lu Ryen. Ang lamparang hinahawi ng hangin ay mistulang gumuguhit ng dalawang aninong magkasalikop.

Dumaan ang madilim na ulap na tuluyang pagkalma ng panahon sa himpapawid…

Sa labas ng tahanan ng Punong Opisyal makikita ang pagsibol ng liwanag sa kalangitan. Ang pagpatak ng sariwang butil ng tubig mula sa dahon ng mga puno ay tanda ng pagsilang ng bagong umaga. Payapang pinagmamasdan ni Tien ang tanawing ito.

“Bukang-liwanag na ng lisanin ng Lu Ryen ang silid ng Ikatlong Prinsipe. Hinintay niyang bumuti ang kalagayan ng ating Kamahalan bago niya ito iniwan.” Pagbibigay-alam ng tauhan sa batang ministro bago ito tahimik na lumabas ng silid.

Lumuwag ang dibdib ni Tien sa nalaman. Humupa ang pagdududang namumuo sa isipan niya tungkol sa Lu Ryen. Nang matukoy ng kanyang tauhan na kwarto ng Pangalawang Xuren ng Zhu ang pinasok ni Yiju ng gabing nalasing ito, nais niyang subukan kung tutulungan ito ng Lu Ryen sa oras na may mangyari dito. Hindi niya inaasahang magiging responsable ang Lu Ryen sa Ikatlong Prinsipe. Subalit mas namangha siya sa tiwalang binigay dito ni Yiju upang pumayag itong tanggapin ang medisina. Marahil ay lingid sa kaalaman niyang may nabuo ng malalim na pagkakaibigan ang dalawa. Wala siyang dapat ikabahala, mailap man ang Pangalawang Xuren ng Zhu subalit hindi ito hangal upang hindi makita na nasa Ikatlong Prinsipe ang katangian at dugo ng isang tunay na maharlika. Ang katapatan ng Zhu sa mga tao ang tanging pinanghahawakan ni Tien upang magtiwala siyang hindi sasalungat sa kanila ang Lu Ryen.

Magaan ang dibdib na nagpakawala ng hangin ang batang ministro habang nilalanghap ang sariwang simoy ng umaga. Mas naging kaayaaya sa kanyang paningin ang kulay ng paligid.

Sa kabilang banda…

Binawi ni Siyon ang tingin mula sa tanawing nasa labas ng kanyang silid ng marinig niya ang mariing pagtutol ng pinsan niya sa kanyang desisyon.

“Naririnig mo ba ang sarili mo? Paano kung isa lamang ito sa mga taktika ng Lu Ryen? Kung ganoon kadaling hawakan ang mga maharlika, hindi magtitiis ng mahabang panahon ang ating angkan upang suyuin ang mga ito.”

“Duran, kahit makuha ko ang pabor ng aking ama hangga’t nandyan sila upang ipaalala na hindi purong dugo ang nananalantay sa akin, mananatili silang tinik sa lalamunan ko.”

Hindi matanggap ni Duran na hindi na niya mabago ang isip ng pinsan niya. Kung noon ay tinatanggap lamang nito ang kanyang opinyon, ngayon ay mas naniniwala ito sa Pangalawang Xuren ng Zhu. “Tandaan mong sila din ang magpapatibay ng iyong posisyon. Itataya mo ang kapalaran ng ating angkan kung makikinig ka sa kanya.”

Malaki ang posibilidad na patibong lamang ito, ngunit ito ang klase ng pain na tumutukso kay Siyon na kagatin ito. “Ilang kahon na ng mga ginto ang nagamit mo upang umayon sila sayong kagustuhan? Ang iyong awtoridad ay nakabase sa bigat ng salaping imumudmud mo sa kanila. Hindi sila nasisindak sa impluwensiya ng ating angkan kundi nasisilaw ang mga ito sa yaman na hawak natin.” Dinaanan ng daliri ng Pangalawang Prinsipe ang gilid ng kanyang patalim, waring dinadama nito ang panganib na nakaakibat dito. Ilang buhay man ang malagas sa kanyang kamay, hindi parin nito napapakalma ang uhaw na nararamdaman niya. “Matagal na panahon na tayong sumasayaw sa tempo ng kanilang musika. Panahon na para sila naman ang umawit para sa atin.”

Lihim na naikuyom ni Duran ang kanyang palad. Nagdidilim ang anyong nilisan niya ang presensiya ng Ikalawang Prinsipe. Nais niyang komprontahin ang taong nagpabago ng isip nito. Malalaki ang mga hakbang na tinuntun niya ang kinaroroonan ng Lu Ryen. Sumalubong sa kanya ang matangkad nitong bantay. Kung ang mga Prinsipe ay pinaliligiran ng mga mahuhusay na kawal, ang Lu Ryen ay nasa proteksiyon lamang ng isang bantay. Subalit ang mandirigmang ito ay anak ng isa sa mga pinakamataas na Heneral ng Hukbong Goro. Ang taong may kakayahang humawak ng ganitong tauhan ay may angking katangian na magbigay ng impluwensiya sa kaisipan ng mga taong nais nitong hawakan. Mariing naikuyum ni Duran ang kanyang palad. Hindi ba nakikita ng Ikalawang Prinsipe na ito ang sumasayaw sa palad ng Lu Ryen?!

“Nais ko siyang makausap.” Malamig na wika ni Duran sa matangkad na bantay. Inaasahan niyang haharangin siya nito ngunit sa kanyang pagkamangha ay maluwag siya nitong pinagbuksan ng pinto. Pumasok sa paningin niya ang Lu Ryen na tuwid na nakatingin sa kanyang direksiyon.

Duran, “Batid mong darating ako?”

Lu Ryen, “Batid ko ring narito ka dahil mas pinili niyang makinig sa payo ko.”

“Yura Zhu, Hindi ako papayag na gamitin mo ang Kamahalan laban sa maharlika.” Nangangalit ang tingin na sinalubong ni Duran ang Lu Ryen. Matapos gawing pain ng pinsan niya ang mga mandirigma ng Hukbong Goro, lumuwag ang proteksiyong natatanggap ni Siyon mula sa Punong Heneral. “Hindi ako naniniwalang papanig ka sa Ikalawang Prinsipe.”

“Sinong nagsabing ang Pangalawang Prinsipe ang kailangan ko?” Lumalim ang tingin ni Yura sa Xuren ng Yan. “Wala siyang kakayahang lipulin ang malalaking mangangalakal sa imperyo kung wala ang tulong mo. Ang impluwensiya niya ay hindi galing sa pamilya ng imperyal kundi sa angkan ng Yan. Ikaw, bilang Pangunahing Xuren ng Yan ang tunay na may hawak ng awtoridad. Kung wala ang pahintulot mo, walang magiging pangil ang Pangalawang Prinsipe laban sa maharlika.”

“Anong ibig mong…” Pakiramdam ni Duran ay umuukit ang tingin sa kanya ng Lu Ryen, maging ang mensahe nito ay naglalaro sa kanyang pandinig. Hindi siya katulad ng pinsan niya na nahuhumaling sa makikinang na bagay. Hinubog siya na huwag masilaw sa ginto at magpaakit sa alindog ng sino man upang hindi nito maimpluwensiyahan ang kanyang mga desisyon. Kaya bakit nakakaramdam siya ng panganib mula sa Lu Ryen? Walang sino man ang nagdiin ng ganitong ideya sa kanyang isipan. Magmula sa kanyang ama at sa paningin ng lahat ay nananatili siyang kanang kamay ng pinsan niya.

Nilabas ni Yura ang nalikha niyang kuwadernong kambal ng aklat-talaan. Bawat detalye ng pahina ay nakatala na mistulang ito ang tunay na kwaderno ng grupong may hawak ng orihinal na kopya. “Nagtitiwala ako sa kakayahan mong magpasya kung matutumbasan nito ang halaga ng mga bagay na iyong pinangangambahan.” Ipinaubaya ni Yura sa kamay ng Xuren ng Yan ang magiging kahihinatnan ng kasangkapang ito. Naniniwala siyang ito ang makakatuklas ng malawak na posibilidad ng kwaderno. Tulad niya, hindi ito susugal sa isang bagay na walang pundasyon.

TAUHAN

Yura: Pangalawang Xuren ng Zhu / Lu Ryen

Heneral Yulo: Kapatid ng Punong Heneral/ Ama ni Yen

Yen: Pinsan ni Yura

Kaori: Kanang bantay ni Yura

Won: Kaliwang bantay ni Yura

Siyon: Ikalawang Prinsipe

Yiju: Ikatlong Prinsipe

Hanju: Ika-anim na Prinsipe

Jing: Pangunahing Xuren ng Punong Ministro/ Pinsan ni Hanju

Duran: Pangunahing Xuren ng Yan/ Pinsan ni Siyon

Tien: Ang Pinakabatang Ministro ng Imperyong Salum

Nalu: Pinuno ng Aninong Itim na Grupo/ Dating Xirin ng isang

Rong: Kanang kamay ni Nalu

TITULO

Xuren: Young Master

Xirin: Young Miss

Ximo: Madam

Xuwo: Lord/Master

Lu Ryen: Lordship

Xienli: Mistress

Yulin: Hukbo ng Punong Heneral

Goro: Mandirigma ng Zhu

Fenglin: Elite Courtesan

Amun: Tawag sa batang sinasanay ng mandirigmang Goro upang maging kapalit nito.

ANBNI | 44: Nangako Ka Sa Aking Babalikan Mo Ako

February 20, 2023 / jilled261993@gmail.com / 0 Comments

Tumigil si Yura ng malanghap niya ang alimyon ng bagong lutong tsaa. Nadatnan niya si Yen na naghahanda nito habang inaalalayan ito ng mga katiwala. Umangat ang tingin ng Xirin ng tahanan ng ipaalam dito ng isa sa mga katiwala ang pagdating niya. Maingat na inilapag nito ang hawak na kopa bago ito lumapit sa kanya. Mula sa mukha nito ay lumipat ang tingin ni Yura sa kamay ni Yen na nilahad nito sa harap niya.

“Nakikita mo ba ang mga naiwang marka sa kamay ko?” Tanong ni Yen sa pinsan niya.

Tinignan ni Yura ang mga naiwang bakas ng paso sa ilang mga daliri nito. Dumilim ang kanyang ekspresyon. “Bakit hindi niyo ito inagapan?” Baling ni Yura sa mga katiwala ni Yen.

Namutla ang mga tagapaglingkod sa malamig na tingin sa kanila ng Pangalawang Xuren ng Zhu, dala ng takot ay sabay na bumagsak ang mga tuhod ng mga ito. “X-Xuren, sinubukan po naming–“

“Huwag mo silang sisihin,” putol ni Yen sa kanyang katiwala. “Sinadya kong iwan ang mga markang ito bilang patunay na pinaghirapan kong matutong gumawa ng tsaa para sayo, pero hindi ka bumalik sa araw na pinangako mo.” Sumbat nito.

“Kung ilalagay mo sa panganib ang sarili mo dahil sa akin, hindi na ako mangangakong babalik ako.” Mariing wika ni Yura.

“Kung ganon, sasama ako sayo.” Matapang na tugon ni Yen.

Tila nakikita ni Yura si Yeho sa pinsan niya. Hindi likas sa angkan ng Zhu ang pagiging mahina, kahit ang mga Xirin at Ximo nito ay hindi madaling masindak dahil sa takot. Binaba ni Yura ang malamig na temperaturang bumabalot sa kanya. Kinuha niya ang parehong kamay ng Xirin at malambot na nagwika dito, “Wala na akong kalayaang maglakbay saan ko man naisin. Hindi ko na matutupad ang pangako kong isasama kita sa paglalayag ko.” Marami na siyang pangakong nabali sa pinsan niya simula ng makasal siya sa Prinsesa. Kailangang maipaunawa niya dito na iba na ang sitwasyon niya ngayon.

“Hindi mahalaga sa akin ang paglalayag, ang mahalaga sa akin ay makasama kita.”

Walang salitang mahanap si Yura sa naging tugon nito. Noon pa man ay malapit na ang loob ni Yen sa kanya, subalit hindi niya inakalang ganito kalalim ang kagustuhan nitong mapalapit sa kanya.

Tahimik na nilisan ng mga katiwala ang dalawa ng maramdaman nilang sensitibo ang susunod na kanilang maririnig.

“Mula pa ng mga bata tayo, hinubog ko na ang sarili ko upang maging ganap na konsorte mo. Pinag-aralan ko ang ibat-ibang parte ng lupain dahil paglalayag ang nais mong gawin. Alam mo ba kung anong nagawa ko ng matuklasan ko ang tungkol sa kautusan ng Emperador?” Mararamdaman ang hinanakit ng Xirin sa bawat katagang binibitawan nito. “Ginamit ko ang mga bandido upang sirain ang reputasyon ng Prinsesa. Ako na isang Zhu ay nakagawa ng malaking kataksilan sa imperyo upang maibalik ka sa akin!” Sa kanyang desperasyon, nilagay ni Yen sa panganib ang kanilang angkan. Piniga niya ang lahat ng koneksiyong mayroon sila upang masundan ang mga kilos ng Prinsesa. Nang matuklasan niyang lalabas ito ng palasyo ng imperyal upang bumisita sa templo. Walang pagdadalawang isip na pinag-utos niyang atakihin ito. Napupuno siya ng pagkasuklam ng mga panahong iyon. Wala na siyang kinatatakutan kung mawawala din sa kanya ang taong mahal niya. Nang matuklasan ito ng kanyang ama, nakita niya sa mga mata nito ang matinding pagkabigo na tila ito ang nagkasala. Dito lamang napagtanto ni Yen kung gaano karahas ng kanyang nagawa. Hindi mawawala ang markang ito habang nabubuhay siya.

Nabitiwan ni Yura ang mga kamay ng pinsan niya. Ito ba ang ibig sabihin ng kanyang tiyuhin? Wala siyang karapatang kastiguhin ang ginawa nito gayong siya ang dahilan ng pagbabago ni Yen. Tuluyang nabalot ng yelo ang pakiramdam ni Yura na tila tinutusok ng butil ng mga nyebe ang puso niya. Ang lihim na tinatago niya ay nagiging sumpa sa kanilang pamilya. Ang kapatid niyang si Yeho na nagtangkang lasunin ang Prinsesa, si Sena na nalagay sa panganib dahil sa hidwaan nila ng Ikalawang Prinsipe, at ngayon ang pinsan niya na hindi marunong kumitil ng buhay ng kuneho sa tuwing sinasama ito sa pangangaso ay makakagawa ng ganoong bagay. Ang buong akala niya’y pinoprotektahan niya ang mga ito subalit siya ang nagdadala sa kanila ng panganib.

“Huwag mo akong talikuran.”

Pigil ng Xirin sa braso ni Yura ng hindi na niya ito kayang harapin. Hindi kayang tanggapin ni Yura na dinumihan niya ang pagkatao ng pinsan niya. Dinungisan niya ang kaisa-isang kayamanan ng kanyang tiyuhin. Hinila ni Yura ang kanyang braso mula dito.

“Yu, Huwag mong sabihin sa akin na iiwan mo akong muli?” Naninikip ang dibdib na tanong ni Yen, “Nangako ka sa aking babalikan mo ako.”

Nang lisanin ng init ang tsaa sa kopa, naiwang mag-isa ang Xirin sa loob ng silid. Nababahalang bumalik ang mga katiwala ng marinig nila ang ingay ng pagkabasag ng mga bagay sa loob.

“Xirin?!” Naaalarmang lumapit ang katiwala ng makita nito ang sugat sa kamay ng Xirin. Blangko ang paninging naikuyom ni Yen ang palad niya. Mistulang patak ng mga luha ang pulang likidong pumapatak mula sa pagitan ng kanyang mga daliri. Ang matamis na muli nilang pagkikita ng pinsan niya ay nauwi sa mapait na paghihiwalay. Hindi pahihintulutan ni Yen na muling makawala sa kanya si Yura. Kung ang kautusan ang ginamit ng prinsesa upang maagaw ito mula sa kanya, gagamitin niya ang kanyang titulo bilang Xirin ng Zhu upang matali ito sa tabi niya.

Ininda ni Yura ang pagdaloy ng kirot sa kanyang sentido ng mapag-isa siya sa loob ng karwahe. Sa ganitong sandali ay mas pipiliin niyang maramdaman ang sakit sa halip na maokupa ang kanyang isipan. Tahimik na tinanggap ni Yura ang tila pagbaon ng mga pinong karayom sa kanyang sentido habang kasalukuyang tumatakbo ang karwahe.

Tumuloy ang karwahe sa kinaroroonan ng dalawang Xuren na naghihintay sa Lu Ryen. Binakante ng mga ito ang malawak na patyo ng isang bahay awitan kung saan nagtatanghal ang mga kilalang mang-aawit ng Nyebes.

“Ayon sayo, tanging mga lokasyon lamang ng mga aklatan ang alam mo. Bakit sa nakikita ko, hindi lamang ito ang iyong sinaliksik?” Kumento ni Tien matapos niyang masaksihan ang kagandahan ng mga mang-aawit.

“Huwag mo akong linlangin, alam kong natutuwa ka sa mga nakikita mo. Panahon na para hubarin natin ang pagiging ginoo mo Ministro Tien.” Nakangising tudyo dito ni Jing.

“Natitiyak kong ipagmamalaki ka ng Punong ministro.”

“Tien, isa pang beses na marinig ko ang aking ama mula sayo ay sisiguraduhin kong hindi ka makakalabas sa lugar na ito ng hindi napapaos ang tinig mo.”

“Jingyu!” Hindi malaman kung namumula sa galit o hiya ang batang ministro matapos marinig ang banta sa kanya.

Natutuwang binaling ni Jing ang atensyon niya kay Yura. “Bakit hindi mo gayahin ang Lu Ryen? Hindi matatapos ang araw na ito ng wala siyang napapaiyak na–.”

Mabilis na binusalan ni Tien ng inumin ang bibig ni Jing ng makita niyang huminto ang kamay ng Lu Ryen sa pag-angat nito ng inumin. “Sa tingin ko ay marami ka ng nainom.” Saway niya kay Jing.

Tinuloy ni Yura ang pag-inom ng alak at hindi inintindi ang diskusyon ng dalawa. Nais niyang lunurin ang kanyang pang-amoy at panlasa sa matapang na inumin kahit alam niyang mananatiling malinaw ang isipan niya pagkatapos nito. Wala man siyang kakayahang malasing ngunit nararamdaman niyang namamanhid ang kanyang pakiramdam.

Sa pagdaan ng mga awitin ay pagdami rin ng mga naubos na inumin ng tatlong Xuren. Lalong naging madulas ang bibig ni Jing habang nilalabas nito ang kanyang mga hinaing. Samantala, ang batang ministro ay wala ng lakas na harangin ang ano mang salitang lumalabas mula kay Jing. Maging ito ay namumula narin dahil sa inumin. Habang nalalango ang dalawa sa alak ay nanatiling tuwid ang likod ni Yura na nakikinig sa mga ito.

Jing, “Inaasahan nilang susundan ko ang yapak ng aking ama. Dinidiktahan nila ako kung ano ang dapat kong sabihin, kung ano ang dapat kong ikilos! Pero… Hindi ang pinsan ko, dahil hinayaan niya akong maging tapat sa sarili ko. Hindi niya man sabihin ngunit alam kong pinoprotektahan niya ako mula sa mga taong nais akong manipulahin.” Muling tumungga si Jing ng inumin kahit pulang-pula na ang mukha nito. Napahawak ito sa dibdib na mistulang may nais itong pakawalan. “Dumadaing ako sa tuwing may mga bagay na hindi ko nakukuha, maliit man o malaki ay hindi ko pinapalagpas. Subalit ng mamatay ang ina ng Pang-anim na Prinsipe, wala akong narinig mula sa kanya. Pakiramdam ko ay hindi siya nagpakita ng kahinaan sa akin dahil wala siyang tiwalang mapapagaan ko ang loob niya. Gusto kong ipakita sa kanya na kaya ko rin siyang suportahan. Gusto kong pagkatiwalaan niya rin ako…” Sumubsub ang mukha ni Jing sa tabi ng mga inumin. Tila bumigat ang ulo nito na hindi na nito mabuhat.

Nagiging dalawa ang kopa sa paningin ni Tien, hindi niya matukoy kung saan sa dalawa ang totoo. Mahigpit na hinawakan niya ang kopang may lamang alak at seryosong tinitigan itong mabuti. “Nang maakusahan ang aking ama ng kasalanang hindi nito ginawa, walang lumabas upang linisin ang pangalan niya. Tanging ang Emperatris ang naniwala sa kanya at nagbalik ng kanyang titulo. Hindi lamang ang aking ama ang niligtas ng Emperatris kundi maging ang aking pamilya. Habang buhay ko itong tatanawin na utang na loob. Ano man ang maging opinyon nila, mananatili ang katapatan ko sa Ina ng ating imperyo.” Ininom ng batang ministro ang laman ng kopa hanggang sa huling patak bago tuluyang magdilim ang paningin nito at sumubsub sa tabi ni Jing.

Mula sa nagdidilim na kalangitan, bumaba ang tingin ni Yura sa dalawang Xuren na nakalugmok kasama ng kanilang mga inumin. Napapaligiran man siya ng mga tao sa paligid niya, hindi niya maaaring ilabas sa mga ito ang tunay na nagpapabigat sa kanya. Kaya naman humahanga siya sa relasyon ni Jing at ni Ministro Tien. Kahit na may malalim na hidwaan ang dalawa, Malaya nilang nailalabas ang tunay na saloobin nila sa isa’t-isa.

Ang musika at ang tinig ng binibining mang-aawit na lamang ang naririnig ni Yura ng tumahimik ang dalawa. Muli siyang nagsalin ng alak at marahang dinala ito sa kanyang labi. Tanging pait ang naiwan sa kanyang panlasa, kahit sandali lamang ay nais niya ring magpahinga. Nilapag niya ang kopang wala ng laman.

“Xuren.” Pigil ni Won kay Yura ng makita niyang muli itong nagsasalin ng inumin. Hindi na niya matiis na bantayan ito mula sa malayo gayong nakikita niyang pinaparusahan ng Xuren ang sarili nito. Hindi man nito sabihin ay sapat na ang mga panahong pinagsamahan nila upang maramdaman niyang nasasaktan ito. Pamilya ang kahinaan ng kanilang Xuren, ito ang tanging nakakapagbigay dito ng sugat. Ngunit gaano man kalalim ang sugat na iniinda nito, Hindi niya maririnig kahit isang kataga mula dito. Nang unang dumating ito sa kampo ng Punong heneral, malayo ang loob dito ni Won dahil sa pribilehiyong natatanggap nito bilang Pangalawang Xuren ng Zhu. Hiwalay ito sa pagsasanay sa kanila, mag-isa itong hinahasa ng kapatid nitong Heneral. Habang sinasanay sila ng mga gerero, nasa kamay ito ng mga mahuhusay na mandirigmang bihasa sa kanilang hawak na armas. Ang mga bagay na nais niyang matutunan ay walang hirap na nahuhulog sa kamay ng Xuren. Matagal itong dinamdam ni Won, subalit ng makita niyang gising pa itong sinasanay habang natutulog silang lahat, mag-isa itong iniwan sa pusod ng kabundukan ni Heneral Yanru habang sila ay grupong iniwan sa kasukalan upang protektahan ang isat’isa. Naramdaman ni Won na napakalupit ng inaakala niyang pribilehiyong natatanggap nito. Sa mura nitong edad ay hindi ito sinanay na magtiwala sa kahit na kanino kundi itinuro dito kung paano mabuhay ng mag-isa. Sa kabila nito ay ni minsan hindi niya nakitang labag sa loob ng Xuren ang pagsunod gaano man kabigat ang pagsasanay na inatang dito. Hindi maunawaan ni Won kung bakit naiiba ang pagpapalaki ng Punong heneral sa Xuren, kung bakit hinayaan nitong masanay ang Xuren na yakaping mag-isa ang sarili nitong sugat. “Xuren, dimidilim na ang kalangitan. Nagbabadya ang mabigat na pag-ulan. Makakabuti kung makakabalik kayo ng maaga sa tahanan ng Punong Opisyal.”

Binaba ni Yura ang sinasaling inumin ng maramdaman niya ang pag-aalala ng kanyang bantay. “Ihatid mo na ang dalawang Xuren.”

“Paano po kayo?”

“Susunod ako.” Maikling tugon ni Yura.

Hindi na sinubukan ni Won na mag-usisa. Alam niyang kailangan lamang ng Xuren ang sandali para sa sarili nito.

Nang maiwan si Yura sa malawak na patyo, nagpatuloy parin ang malamlam na awitin ng mayuming binibini. Muli siyang nagsalin ng alak upang maibsan ang bigat na dumadagan sa kanya. Kumalma na ang kirot sa kanyang sentido ngunit hindi parin ang alon sa kanyang dibdib.

Ang mga taong nais niyang protektahan ay nagiging lason ang kalooban ng dahil sa kanya. Gaano man kahusay ang mga planong nailatag niya upang maiwasan ang marahas na digmaan, may mga bagay paring hindi na saklaw ng kanyang kakayahan. Muling nagsalin si Yura ng kanyang inumin sa kabila ng pagsisimula ng pagpatak ng ulan. Waring sumasabay ang panahon sa emosyong bumabalot sa kanya subalit kailangan niyang maging manhid, dahil wala pa siya sa kalagitnaan upang panghinaan siya ng loob. Nararapat lamang na panindigan niya ito hanggang sa huli. Mas maraming mawawala sa kanya kung hindi niya ito gagawin. Dumulas sa panlasa ni Yura ang pait ng inumin habang nakikinig siya sa himno ng ulan na sumasama sa malamyos na tinig.

Ang mapanglaw na likod ng Xuren ang nagpaantig sa mang-aawit na ipagpatuloy ang kanyang awitin sa kabila ng pagbuhos ng luha ng kalangitan. Di niya mawari ang damdaming pumukaw sa kanya upang damayan ito sa malamlam na gabi.

TAUHAN

Yura: Pangalawang Xuren ng Zhu / Lu Ryen

Heneral Yulo: Kapatid ng Punong Heneral/ Ama ni Yen

Yen: Pinsan ni Yura

Kaori: Kanang bantay ni Yura

Won: Kaliwang bantay ni Yura

Siyon: Ikalawang Prinsipe

Yiju: Ikatlong Prinsipe

Hanju: Ika-anim na Prinsipe

Jing: Pangunahing Xuren ng Punong Ministro/ Pinsan ni Hanju

Duran: Pangunahing Xuren ng Yan/ Pinsan ni Siyon

Tien: Ang Pinakabatang Ministro ng Imperyong Salum

Nalu: Pinuno ng Aninong Itim na Grupo/ Dating Xirin ng isang

Rong: Kanang kamay ni Nalu

TITULO

Xuren: Young Master

Xirin: Young Miss

Ximo: Madam

Xuwo: Lord/Master

Lu Ryen: Lordship

Xienli: Mistress

Yulin: Hukbo ng Punong Heneral

Goro: Mandirigma ng Zhu

Fenglin: Elite Courtesan

Amun: Tawag sa batang sinasanay ng mandirigmang Goro upang maging kapalit nito.

ANBNI | 43: Heneral Yulo

February 20, 2023 / jilled261993@gmail.com / 0 Comments

“Ang dedikasyon niyong linisin ang mga nabubulok na opisyales sa lupaing ito ay tunay na kahanga-hanga, subalit pansamantalang pagbabago lamang ang epektong malilikha nito. Matagal na panahon na silang namumuno, sino sa tingin niyo ang paniniwalaan ng mga tao? Ang mga opisyal na hinahangad ang pagbuo ng bagong hukbo upang protektahan ang kaharian, o ang mga tulisan na walang mukha?” Si Yura matapos madaanan ng kanyang paningin ang nilalaman ng aklat-tuusan.

“Kung magbabago ang mga nakaupo, magbabago din ang pamamalakad na pinapatupad sa Nyebes.” Namumuo ang galit na mariing wika ni Rong.

“Paano kayo nakakasigurong hindi magbabago ng anyo ang mga bagong mamumuno sa sandaling masilaw sila sa hawak nilang kapangyarihan? Kapag nangyari iyon, babalik muli kayo sa simula.” Kasing lamig ng yelo na tugon ni Yura dito.

Rong, “Kailangan ng mga taong magising na ginagamit lamang silang kasangkapan! Marami ng mga batang lalaki ang nawalay sa kanilang pamilya, ginagamit pambayad utang upang maging alipin ng mga buwayang mangangalakal.”

“Sa kasalukuyan nangyayari sa Nyebes, hindi pagbabago ang kailangan ng mga tao dahil karamihan sa kanila ay nakikinabang sa mga katiwaliang nakatala sa aklat na ito. Sino ang sisisihin nila kapag nawala ito sa kanila?” Binalik ni Yura ang aklat-tuusan na tila nawalan ito ng bigat sa kamay niya. “Huwag niyong kalilimutan na ang layunin niyo ay itaboy ang dayuhang barbaro na nais kamkamin ang lupaing ito.”

Naguguluhan ang tinging tinitigan ni Nalu ang Lu Ryen, “Yura Zhu, sabihin mo sa’min kung ano ang nais mong mangyari?” May gusto itong iparating sa kanila subalit hindi nila makita ang buong larawan nito. Ang mga tanong na binibitawan ng Xuren ay nag-iiwan ng mas malalim na katanungan sa kanilang isipan.

“Kung magagawa niyong manahimik sa loob ng tatlong araw, mauunawaan niyo ang ibig kong sabihin.” Ang huling paalala ni Yura bago niya nilisan ang madilim na silid. Kung hindi nila maproprotektahan ang sarili nila sa loob ng tatlong araw na paghahanap sa kanila ng mga armadong kawal ng Punong opisyal, mawawalan ang Nyebes ng mga tunay na nagmamahal sa lupaing ito.

Sinalubong ni Won ang paglabas ni Yura sa bahay aklatan, “Pinauna ko na si Ministro Tien at Xuren Jing.” aniya matapos tawagin ang bagong karwahe. Hindi na kailangang ipaalam ni Won ang maduming bagay na naglalaro ngayon sa isipan ng mga ito matapos pumasok ni Yura sa loob ng isang silid kasama ang nakakabighaning Xirin. Ang mahalaga ay nagawa nitong itaboy ang dalawa upang walang maging sagabal sa kanyang Xuren. “Naghihintay na po si Heneral Yulo sa inyo.”

Hindi nag-iwan ng sulyap si Yura ng tumuloy siya sa karwahe. Hindi niya inaasahang ang naantalang plano niya ay magdadala sa kanya sa grupong ito.

Mula sa pangalawang palapag ng aklatan, makikita ang dalawang pares ng mga mata na nakasunod sa likod ng Lu Ryen.

“Nang malaman kong isa siya sa legadong dumating, hindi ako umaasang matutulungan niya tayo. Isa man siyang Zhu, ngunit binalot siya ng proteksiyon ng kanyang pamilya. Nilayo siya sa magulong mundo ng digmaan, kaya batid kong wala siyang karanasan at damdamin na ipaglaban ang lupaing pinagtanggol ng kanyang angkan.” Nangangalit ang tinig na wika ni Rong. Pinaramdam sa kanila ng Lu Ryen na hilaw pa ang kaalaman nila sa kanilang sitwasyon. Ngunit hindi rin ito nagpakita ng interes na ilahad ang kamay nito sa kanila. Humigpit ang hawak ni Rong sa aklat-tuusan. “Xirin, kailangan nating malaman kung sino ang nagbigay sa atin ng impormasyong ito.” Tukoy ni Rong sa estrangherong naglabas sa kanila ng mga lihim ng Punong Opisyal, dahil dito ay natukoy nila kung saan nakatago ang aklat-talaan. Hindi ito nagpapakita sa kanila subalit nasusundan nito ang kanilang mga galaw. Mapanganib man na lantad sila sa taong ito subalit tinutulungan sila nitong butasan ang kapatid ng Reyna. Marahil ay isa rin ito sa mga angkan na nadurog sa kamay ng Punong Opisyal.

“Maghihintay tayo ng tatlong araw,” kalmadong tugon ni Nalu.

“Xirin, maaaring nakapasok na ang mga barbaro sa kabisera sa sandaling dumating ang araw na ‘yon!Paano kung istratehiya lamang ito ng Lu Ryen upang hindi tayo kumilos laban sa Punong opisyal?”

Pinutol ni Nalu ang tingin sa papalayong karwahe. “Rong, hindi niya ibabalik sa atin ang aklat-talaan kung pinipigilan niya tayong atakihin ang kapatid ng reyna. Hindi ko alam ang mangyayari pagkalipas ng tatlong araw subalit natitiyak kong sinusubukan niya tayo.” Bakit malakas ang pakiramdam niyang may plano ang Ikalawang Xuren ng Zhu para sa kanila?

Hindi pa nakakarating ang Lu Ryen sa kampo ng kanyang tiyuhin ay sinundo na siya ng mga tauhan nito sa daan. Malawak na bumukas ang bulwagan ni Heneral Yulo para sa kanyang paboritong pamangkin.

“Yu!” Malalaki ang mga hakbang na tumakbo si Yen sa pinsan niya. Inunahan niya ang kanyang Ama sa pagsalubong kay Yura.

Maagap na sinalo ni Yura ang yakap nito ng bigla itong tumalon papunta sa kanya. Mainit na siniksik nito ang mukha sa leeg ng Lu Ryen. Naglaho ang matamis na ngiti ni Yen ng malanghap nito ang pabango ng ibang binibini, nanunumbat ang tinging hinarap nito si Yura. “Ang buong akala ko nakalimutan mo na ako, ang sabi mo babalik ka sa’kin pagkatapos mong maglayag sa karagatan ng Fian pero hindi ka na bumalik, nagpakasal ka na sa Prinsesa-“

“Yura, bakit hindi muna tayo pumasok sa loob?” Putol ni Heneral Yulo sa kanyang Xirin. Nananabik siyang makita ang kanyang pamangkin subalit nababahala rin siya sa nararamdaman ni Yen para dito. Maliit pa lamang ito ay nagigiliw na ito sa pinsan nito, ngunit ang inosenteng damdamin nito ay nagkakaroon na ng kulay habang lumalaki ito. “Yen, may mahalaga kaming pag-uusapan ng pinsan mo. Hintayin mo na lamang siya pagkatapos naming mag-usap.”

“Gusto niyo akong maghintay gayong alam niyo kung gaano ako katagal na naghintay sa kanya?!” Hindi matanggap ni Yen na may ibang babaeng nakalapit sa pinsan niya sa pagdating nito sa Nyebes. Kung alam niya lamang na mangyayari ito ay hindi na siya nagpapigil sa kanyang Ama ng nais niya itong sunduin sa tahanan ng Punong opisyal.

“Yen?” Mariing hinawakan ni Yura ang magkabilang balikat ng pinsan. Nag-aalalang pinakalma niya ito, hindi siya sanay na pinagtataasan nito ng boses ang tiyuhin niya. “Hahanapin kita pagkatapos naming mag-usap. Pangako, hindi ako magtatagal.” Bahagyang pinisil ni Yura ang baba nito na madalas niyang gawin ng maliit pa sila sa tuwing umiiyak ito.

Kagat ang labing tumango dito ang Xirin. Makikita ang paglambot ng ekspresiyon ni Yen habang pinapakalma ito ng pinsan nito.

Nadagdagan ang kaba sa dibdib ni Heneral Yulo, alam niyang hindi lamang ang mga rebeldeng bandido at mga tiwaling opisyales ang kanyang suliranin habang nasasaksihan niya ang pagbabago ni Yen sa kamay ng kanyang pamangkin.

“Magpapadala ang iyong ama ng mga batalyong Goro upang higitan ang bilang ng mga rebelde. Makikidigma ako at hindi ako magpapakita sa kanila ng awa.” Pahayag ng Heneral ng maiwan sila ni Yura sa loob ng pribadong pasilyo. “Nais kong ipaalam mo sa Ikalawang Prinsipe na hindi ko tatanggapin ang panibagong hukbo. Magapi man natin ang mga dayuhang bandido, magkakaroon naman ng malaking hidwaan sa pagitan ng dalawang lehiyon. Tayo rin ang lalamon sa isa’t-isa.”

“Batid niyong hindi lamang mga dayuhang barbaro ang nasa bilang ng mga rebelde, ang mga batang alipin na pinagbili ng mga mangangalakal sa mga armadong bandido ay maisasakripisyo sa digmaang nais niyong mangyari. Huwag niyong hayaang bulagin kayo ng inyong galit.” Salungat ni Yura dito. Tunay na dumadaloy sa dugo ng Zhu ang pagkauhaw sa digmaan. Matapos niyang ipaalam dito ang tunay na mga nangyayari sa loob at labas ng Nyebes ay tanging digma lamang ang sagot na naiisip nito.

“Yura, hangga’t narito ako, hindi ko papayagang magwakas sa akin ang pinaghirapan ng ating mga ninuno sa lupaing ito. At higit sa lahat, hindi ko hahayaang insultuhin nila ang kakayahan ng ating hukbo na protektahan ang Nyebes.”

Walang naramdaman si Yura ng kastiguhin ng mga tao ang kakayahan ng kanilang hukbo sa Nyebes, ngunit ngayong narinig niya ito mula sa kanyang tiyuhin ay nagsimulang bumigat ang kanyang dibdib. Dahil tulad din ito ng kanyang ama na naglaan ng dugo’t pawis nito sa imperyo. “Bigyan niyo ako ng tatlong araw, kapag hindi pumabor sa inyo ang pasya ng Ikalawang Prinsipe, sasamahan ko kayong linisin ang mga rebeldeng bandido.”

“Parte ka na ng pamilya ng imperyal, hindi kita ilalagay sa mabigat na sitwasyon.”

“Tinanggap ko ang kautusan dahil sa responsibilidad ko sa ating angkan. Hindi ako mananatili sa tabi habang inaagaw nila mula sa inyo ang lehitimong awtoridad niyo sa lupaing ito.”

Nabahiran ng hapdi ang paningin ng Heneral. Tumigas ang anyo nito sa pagpipigil nito sa emosyong nais kumawala mula dito. Simula ng magpaalam ang kanyang kabiyak ng isilang nito ang kaisa-isa nilang anak, mag-isa na lamang siyang lumalaban. Kung wala ang suporta ng kanyang kapatid at ng pamilya nito, marahil ay hindi niya mapapalaki ng mag-isa si Yen. “Kung may mangyayari sa ating dalawa, paano ang pinsan mo? Panatag akong sumuong sa panganib dahil alam kong nandyan kayong aalalay sa kanya. Lalo ka na Yura, alam mo kung gaano ka kahalaga kay Yen.”

“Mas may hihigit pa ba sa buhay ng kanyang ama?” Binaba ni Yura ang paningin ng makita niya ang pagbuwag ng emosyon sa mata ng kanyang tiyuhin, “Hindi ko pahihintulutang may mangyari sa pinakaimportanteng tao sa buhay ni Yen. Ipangako niyo sa aking bibigyan niyo ako ng tatlong araw bago kayo kumilos.”

“Kung maipapangako mo sa aking hindi mo hahayaang masaktan ang pinsan mo ano man ang maging desisyon niya,” Mahigpit ang mga katagang wika ni Heneral Yulo. “Gusto kong ipangako mo sa akin ito.”

“Pamilya ko si Yen, hinding-hindi ko hahayaang masaktan siya. Pinapangako ko sa inyong proprotektahan ko siya.” Wika ni Yura kahit na hindi ito ang inaasahan niyang tugon mula dito. Ngunit alam niya rin kung gaano kahalaga ang pinsan niya sa kanyang tiyuhin, hindi ito nag-asawang muli upang mabuhos nito ang lahat ng panahon nito kay Yen. Lubos na hinahangaan ni Yura na mas pinili nitong maging ama sa pinsan niya.

Nakahinga ng maluwag ang Heneral sa narinig. Nais niyang ibigay sa kanyang nag-iisang anak ang lahat ng bagay na makapagpapasaya dito pagkat hindi niya gustong maramdaman nito ang kakulangan ng pagmamahal ng isang ina. Subalit sa nakikita niya, hindi na pagmamahal ng kanyang kabiyak ang kailangan nito. Tinignan niya ng mabuti ang kanyang pamangkin. Naiiba ito kay Yanru o sa mga tulad nilang mandirigma ng Goro, mas pinipili nito ang talas ng isip sa halip na talim ng armas. Subalit sa sandaling maipit ito, hindi ito nagdadalawang isip na gumamit ng dahas. Dahilan kung bakit ito ang paborito niya sa lahat ng kanyang mga pamangkin. “Yura, may tiwala akong hindi mo ako bibiguin.”

TAUHAN

Yura: Pangalawang Xuren ng Zhu / Lu Ryen

Heneral Yulo: Kapatid ng Punong Heneral/ Ama ni Yen

Yen: Pinsan ni Yura

Kaori: Kanang bantay ni Yura

Won: Kaliwang bantay ni Yura

Siyon: Ikalawang Prinsipe

Yiju: Ikatlong Prinsipe

Hanju: Ika-anim na Prinsipe

Jing: Pangunahing Xuren ng Punong Ministro/ Pinsan ni Hanju

Duran: Pangunahing Xuren ng Yan/ Pinsan ni Siyon

Tien: Ang Pinakabatang Ministro ng Imperyong Salum

Nalu: Pinuno ng Aninong Itim na Grupo/ Dating Xirin ng isang

Rong: Kanang kamay ni Nalu

TITULO

Xuren: Young Master

Xirin: Young Miss

Ximo: Madam

Xuwo: Lord/Master

Lu Ryen: Lordship

Xienli: Mistress

Yulin: Hukbo ng Punong Heneral

Goro: Mandirigma ng Zhu

Fenglin: Elite Courtesan

Amun: Tawag sa batang sinasanay ng mandirigmang Goro upang maging kapalit nito.

ANBNI | 42: Paano Kami Magtitiwala Na Hindi Mo Kami Ipapahamak?

February 20, 2023 / jilled261993@gmail.com / 0 Comments

Namatay ang bulung-bulungan ng mga katiwala ng makita nila ang Lu Ryen. Sa kabila nito ay hindi nakaligtas kay Yura ang tensiyon sa lugar. Kahit anong pagtatakip ng Punong Opisyal, hindi parin nito maitatago ang pagkabalisa nito sa naganap na pangyayari kagabi. Anong kayamanan ang nakuha dito, na nagtulak sa Punong Opisyal na pakawalan ang kanyang mga armadong kawal upang halughugin ang kabisera ng Nyebes? Nag-uumpisa palang ang umaga ngunit ramdam na ni Yura ang bigat sa paligid.

“Xuren, naghihintay na ang karwahe.”

Nagtatanong ang tingin ni Yura kay Won ng mapansin niyang madilim ang anyo nito. Subalit hindi na niya iyon kailangang tanungin ng makita niya kung sino ang nakasunod sa likod nito.

“Lu Ryen, huwag mong sabihin sa aking aalis ka ng hindi ako iniimbitahan?” Salubong ni Jing kay Yura. “Kung alam mo lang ang bilang ng mga librong sinalo ko mula sa aking Ama para lamang payagan niya akong sumama sayo ay hindi mo maaating iwanan ako.” Nananakit ang loob na sumbat nito.

Lalong nagdilim ang anyo ng matangkad na bantay sa narinig. “Xuren Jing, sa tingin ko ay hindi pa lumilipas sa inyo ang mga nainom niyo kagabi. Mas makakabuti kung manatili kayo dito at magpahinga.” Lumitaw ang pagnanais ni Won buksan ang ulo ng Xuren na ito upang makita niya kung paano tumatakbo ang isip nito.

Tumigil ang tingin ni Yura kay Won. Nanibago siya sa kanyang bantay, madalas ay pipiliin nitong manahimik ngunit hindi iyon ang ginawa nito ngayon. Tanging si Kaori lamang ang nakakapaglabas ng reaksiyon mula dito, subalit ngayon ay mayroon na ang Xuren ng Punong Ministro. Hindi niya ito masisisi dahil sadyang may angking katangian si Xuren Jing na makuha ang kanilang atensiyon.

“Xuren Jing, nag-aalala lamang sayo ang aking bantay, bakit hindi mo ako samahang bisitahin ang kabisera ng Nyebes?” Paanyaya ni Yura dito.

“Bibisita kayo sa Kapitolyo?” Tanong ng bagong dating na si Tien. Iniwan niyang nagpapahinga ang Pangatlong Prinsipe, habang pinapagalaw niya ang kanyang mga tauhan upang alamin ang tunay na nangyari dito kagabi. Nang makita ng batang ministro ang Lu Ryen kasama ang Xuren ng Punong Ministro ay hindi niya napigilang lapitan ang mga ito upang mag-usisa.

“Ministro Tien, inimbitahan ako ng Lu Ryen na bisitahin ang kabisera. Kung wala kang importanteng sasabihin, mauuna na kami.” Malamig na tugon dito ni Jing.

“Jingyu, nakalimutan mo na ba na madalas mo akong anyayahing maglaro ng mga bata pa tayo? At ni isa sa mga ito ay hindi ko tinanggihan.”

“Hindi mo ako matanggihan dahil sa aking ama. Ngayong nakuha mo na ang gusto mo, wala ng dahilan para tanggapin mo ang paanyaya ko.” Ang masiglang anyo ni Jing ay nawalan ng kulay. “Bakit hindi ka nalang manatili sa tabi ng Ikatlong Prinsipe upang mabantayan mo ang mga kilos niya?”

Lingid sa kaalaman ng dalawang Xuren ang sandaling pagbabago ng ekspresyon ni Yura ng mabanggit ang Ikatlong Prinsipe.

“Kailangan ng Prinsipe ng mahabang pahinga dahil sa nangyaring kasiyahan kagabi. Kasalukuyang wala akong ginagawa. Lu Ryen, maaari ba akong sumama sa inyo sa kabisera? Nais ko ding bisitahin ang kapitolyo ng Nyebes.” Si Tien kay Yura na tila hindi nito naramdaman ang kaakibat na tinik sa mga salita ni Jing.

Parehong nakatingin ang dalawa sa Lu Ryen na nag-aabang ng tugon nito. Pakiramdam ni Yura ay naipit siya sa alitan ng mga ito.

Sa huli, tumuloy ang karwahe sa kabisera hatid ang tatlong Xuren.

“Ito ang unang beses na bibisita ako sa ibang lupain subalit bilang Punong tagapangalaga ng aklatan ng imperyal, batid ko ang mga lokasyon ng lahat ng aklatan sa kahariang ito.” Muling bumalik ang sigla ng Xuren ng Punong Ministro pagdating sa usapin ng mga librong kinokolekta nito.

“Kung ganoon, bakit hindi natin bisitahin ang unang aklatan na nasa isip mo?” Suhestiyon ni Tien na mistulang nababasa nito ang nasa isip ni Jing.

Tahimik na pinakikinggan ni Yura ang diskusyun ng dalawa. Sapat na ang mga narinig niya upang makita ang lalim na naging samahan ng mga ito. Ganoon pa man ay hindi niya inaasahang susunod ang dalawang Xuren sa kanya. Marahil ay kailangan niya munang isantabi ang naunang plano niya.

Sa pagpasok ng karwahe sa kabisera ng Nyebes, makikita ang makukulay na guriyon na nililipad ng hangin. Ang maingay na kalansing ng mga salapi at ng mga tao sa paligid ay patunay na buhay na buhay ang mga pamilihan at kalakal sa kapitolyo.

Huminto ang karwahe sa tapat ng dalawang palapag na aklatan. Wala itong magarbong entrada o disenyo subalit sa loob nito ay hindi kakikitaan ng ano mang alikabok. Sadyang mas pinili ng may-ari ang kalinisan ng lugar sa halip na panlabas nitong anyo.

Nag-aatubili ang mga kilos na dumiretso si Jing sa katiwala ng aklatan, may binulong ito na nagpaunat sa tindig ng binatilyo. Nang patunugin ng katiwala ng aklatan ang maliit na kampanilya, bumukas ang pinto ng isang silid at lumabas ang isang matandang lalaki.

“Anong maipaglilingkod ng aking hamak na aklatan sa ating mga espesyal na panauhin?” Ang bungad ng may-ari sa tatlong Xuren.

Sumenyas ang binatilyo sa matandang lalaki, kagyat na nakuha ng may-ari ng aklatan ang mensahe nito. Gamit ang nakatagong susi sa loob ng manggas ng matanda, binuksan nito ang isa sa mga pinto ng aklatan. Mistulang nagiging misteryoso ang aklatan habang nagtatagal sila sa lugar. Idagdag pa ang mga pinto sa bawat sulok nito na di malaman kung anong silid ito nabibilang.

Malalaki ang hakbang na sumunod si Jing sa matandang lalaki. Dala naman ng kuryusidad, hindi namalayan ni Tien na sumunod din siya sa loob ng kwarto.

“Sa aking mga espesyal na panauhin, wala man akong koleksiyon ng mga respetadong manunulat sa imperyo subalit nangunguna ang aking aklatan pagdating sa mga malikhaing libro.”

Bakas ang tuwa sa mukha ni Jing hindi pa man nito nabubuklat ang mga pahina. Tila ninanamnam nito ang amoy ng mga libro, humugot ito ng isa sa mga aklat at makikita ang kakaibang pagbabago sa ekspresiyon nito na tila nakakita ito ng nakakamanghang mga bagay.

Hindi rin napigilan ng batang ministro na humugot ng librong naroon, hindi na ito nag-abalang basahin ang nasa labas ng aklat kundi binuklat nito ang kalahati ng mga pahina at bumungad dito ang makulay na tanawin. Mula sa kanyang kuryusidad ay nagdilim ang ekspresiyon ni Tien na napalitan ng matinding pamumula. Hindi matukoy kung ito ay bunga ng galit o pagkapahiya. Siya? Bilang Ministro ng imperyong salum ay makikita sa isang tagong aklatan na nagbabasa ng mga eskandalosong mga libro?! Sino mang makakakilala sa kanya ay natitiyak niyang kukondenahin siya sa gawaing ito.

“Jingyu!” Hindi na itinago ni Tien ang kanyang pagkahilakbot ng makita niyang patung-patung ang mga librong nasa braso ni Jing. “Ano ang magiging reaksiyon ng Punong ministro kapag nalaman niyang ito ang dahilan ng pagsama mo sa lupain ng Nyebes?” Masyado na ang kalayaang binigay ng Punong Ministro sa anak nito kaya kung ano-ano na lamang ang libangang naiisip nitong gawin.

“Tien, nakalimutan mo na bang ikaw ang nagsuhestiyon sa aking bisitahin ang unang aklatan na nasa isip ko?” Nakangisi na balik-tanong dito ni Jing na tila mas natutuwa ito sa reaksiyong nakita nito sa batang ministro.

Napapailing na lamang na iniwan ito ni Tien sa silid. Nang lumabas ng kwarto ang batang ministro, nahagip ng kanyang paningin sa sulok ng aklatan ang Lu Ryen kasama ang isang Binibini na tila isang Xirin ng mataas na angkan. Hindi na siya nagtangkang lumapit ng mapansin niya ang kakaibang pagdidikit ng mga ito. Sadyang hinahabol ng mga paparo ang Lu Ryen saan man ito magpunta. Inabala na lamang ni Tien ang sarili sa ibang parte ng aklatan.

Dumiin ang likod ni Yura sa istante ng mga libro ng iwasan niya ang manipis na patalim, mariing hinawakan niya ang pulso ng binibining palihim na umatake sa kanya. Niluwagan ni Yura ang kanyang pagkakahawak sa Xirin ng makita niyang nahirapan ito dahil sa higpit ng pagkakakulong ng pulso nito sa kamay niya. Simula ng lumabas si Yura sa tahanan ng Punong Opisyal, naramdaman na niya ang mga aninong sumusunod sa kanya.

Pigil ang kilos ng matangkad na bantay sa tagong sulok ng senyasan siya ng Lu Ryen na manatili. Batid ni Won ang kakayahan ng kanyang Xuren, subalit hindi parin siya mapalagay na walang ginagawa gayong may banta ng panganib dito.

Kinuha ni Nalu ang pagkakataong muling atakihin ang Lu Ryen ng sandaling lumuwag ang hawak nito sa kanya. Isang hibla nalang ang pagitan sa balat nito ng tumigil ang kanyang patalim. Nagtatanong ang tingin ni Nalu sa Lu Ryen ng hindi siya nito iniwasan. Nagbabanta ang tingin na mahinang nagwika siya dito ng maramdaman niya ang paglabas ng mga tao mula sa isang silid, “Gusto kong sumama ka sa’kin.” Hindi namalayan ni Nalu kung paano naagaw sa kanya ng Lu Ryen ang patalim. Walang tugon na umangat ang kamay nito sa likod niya, hindi nakaligtas sa kanya ang pag-iingat nitong hindi masagi ang gilid ng kanyang baywang na sariwa parin ang sugat. Ngayon lamang napagtanto ni Nalu ang kanilang posisyon, tila nakasandal ang buong katawan niya sa Lu Ryen na mistulang nakasandig siya dito ng yakap. Pinigilan niya ang pagbilis ng pintig sa kanyang dibdib sa takot na marinig ito ng Xuren.

“Sasama ako sayo.” Wika ni Yura sa Binibini habang binabalik sa kamay nito ang manipis na patalim.

Pasikretong umangat ang leeg ni Jing mula sa mga istante ng libro upang masilip ang kinaroroonan ng Lu Ryen at ng Binibining kasama nito. Makalipas ang maikling sandali ay nakita niyang pumasok ang dalawa sa isa sa mga silid ng aklatan. Mahinang napasipol si Jing ng marinig niyang nagsara ang pinto.

“Hindi ka pa ba nakukunteto sa mga hawak mong koleksiyon at maging ang mga ginagawa ng Lu Ryen ay pinag-iinteresan mo?” Puna ng batang ministro kay Jing ng nakasunod parin ang tingin nito sa silid.

Jing, “Ang pagiging istrikto mo ang dahilan kung bakit kahit umuulan ng magagandang dilag sa palasyo ng imperyal ay hindi ka parin nababasa.”

Tien, “Jingyu–“

“Naiintindihan ko pa ang Ikatlong Prinsipe dahil hinaharang ng Emperatris ang mga nagtatangkang akitin ito, subalit ikaw? Anong pumipigil sayo? Masyado mong nilalaan ang panahon mo sa iyong mga ambisyon kaya kahit matamis na patak ng isang Binibini ay hindi mo pa natitikman.”

“………..” hindi lubos akalain ni Tien na maririnig niya ito mula sa tanyag na iskolar ng Guin.

Samantala, sa kabilang silid ng aklatan. Binalot ng itim na tela ni Nalu ang paningin ng Lu Ryen. Ayon sa impormasyong nakalap nila tungkol dito, may kakayahan itong maalala ang bawat detalye ng mga nakikita nito na kahit minsan lang itong dumaan sa paningin ng Xuren.

Maraming sikretong pinto ang silid, kinuha niya ang isang kamay ng Lu Ryen upang dalhin ito sa kanilang lihim na pugad. Pinasok nila ang madilim na silid na may hagdanan pababa, walang narinig si Nalu mula sa Lu Ryen ng tahakin nila ang masikip na pasilyo. Hindi ba sumagi sa isip nito ang panganib na maaaring naghihintay dito? Nanatili itong walang imik hanggang dalhin niya ito sa isang malawak na silid na walang anong bintana sa loob. Tanging ang lampara sa gitna ng kwarto ang nagsisilbing liwanag ng lugar.

Sa loob nito ay naghihintay ang mga nakaitim na kasuotan, maging ang kanilang mukha ay nakakubli at tanging mga mata lamang nila ang makikita sa liwanag. Ramdam ni Yura ang mga presensiyang nagmamasid sa kanya sa kabila ng pagkakatakip ng kanyang paningin.

“Xirin, nasisiguro mo bang hindi kayo nasundan?” Nagdududa na tanong ni Rong sa binibini.

“Kung mayroon mang sumunod sa amin, natitiyak kong naligaw na siya ng mga pinto.” hindi pa man sumisikat ang araw ay marami na sa kanila ang umaaligid sa labas ng tahanan ng Punong Opisyal upang bantayan ang paglabas ng Lu Ryen, subalit hindi nila inakalang ito ang mismong darating sa kanilang teritoryo. Nabitawan ni Nalu ang Lu Ryen ng mamalayan niyang hawak niya parin ang kamay nito. Dahil madilim, walang nakapansin sa pagdaloy ng init sa kanyang mukha.

Kinalas ni Rong ang itim na telang tumatakip sa mata ng Lu Ryen. “Nais naming malaman kung bakit mo sinagip ang aming Xirin? Ano ang iyong tunay na intensiyon?”

Sunod-sunod na mga tanong ang sumalubong kay Yura ng maaninag ng kanyang paningin ang madilim na paligid. Hanggang ngayon ay hindi niya parin matanggap ang pakiramdam na nasa loob ng isang madilim na silid. Bumabalik sa kanya ang sandaling kinulong siya ni Yanru. Ang panahong nais niyang protektahan ang kanyang pamilya subalit tinanggal sa kanya ang karapatang ito. Nagsimulang bumalot kay Yura ang malamig na emosyong iniiwasan niyang maramdaman. “Hindi ako narito upang ipaliwanag ang sarili ko. Gusto niyong malaman ang aking intensiyon gayong naduduwag kayong ilantad ang inyong mga sarili?” Tanong ni Yura sa mga estrangherong nagtatago sa dilim.

Naunawaan ni Rong ang mensahe ng Lu Ryen, kilala nila kung sino ito subalit wala itong ideya sa mga taong nakapaligid dito. Sapat na sa kanya na tinulungan nito ang kanilang pinuno upang kilalanin niya ito ng may respeto. Nang akmang ibababa ni Rong ang kanyang bandana, pinigilan siya ng kanyang Xirin.

Nalu, “Kayo man ang Ikalawang Xuren ng Punong Heneral, subalit hindi mo na mababago na ikaw na ngayon ang Lu Ryen ng Prinsesa ng imperyong Salum. Paano kami magtitiwala na hindi mo kami ipapahamak?”

“Nang sandaling pinasok niyo ang tahanan ng Punong Opisyal, nilagay niyo na ang mga buhay niyo sa panganib. Wala akong ipapangako sa inyo ngunit kung bibigyan niyo ako ng dahilan, nasisiguro kong hindi magsasalubong ang ating patalim.”

Matagal na katahimikan ang dumaan sa madilim na silid. Ang presensiya ng Lu Ryen ay tila nagpapaliit sa malawak na espasyo ng paligid.

Binaba ni Nalu ang kamay niyang pumipigil kay Rong, alam niyang nasagot ng Lu Ryen ang tugon na kanilang hinahanap. Malinaw na hindi nila ito kaibigan at higit na hindi ito ang kalaban nila.

Tuluyang tinanggal ni Rong ang bandana na nakabalot sa kanyang mukha ng makatanggap siya ng konsento mula sa kanilang Xirin. Sumunod dito ang iba pa niyang kasamahan. “Ang mga ninuno ng Zhu ang bumawi sa lupaing ito mula sa mga dayuhan. Aasahan naming hindi ito mababali sayo.” Nilabas ni Rong ang isang aklat-tuusan kung saan nakatala ang lahat ng mga gawain ng Punong opisyal na makakasira sa reputasyon nito. Pinalabas nilang kayamanan ang nais nilang makuha sa tahanan nito ngunit ang tunay na pakay nila ay ang aklat-talaan na bubuwag sa awtoridad nito sa kaharian. Kontrol ng Punong opisyal ang mga opisyales ng Nyebes, mawawalan ng bisa ang hawak nilang lason laban sa kapatid ng reyna kung mahuhulog ito sa maling kamay.

Binuklat ni Yura ang kuwadernong naglalaman ng lahat ng mga lihim ng matataas na opisyales ng Nyebes. Lihim na sumilay ang ngiti sa gilid ng kanyang labi. Nang matuklasan niya ang tungkol sa grupong ito mula kay Won, hindi siya nagdalawang isip na gamitin ang mga ito upang makuha ang katibayang kailangan niya. Anong magiging reaksiyon ng Punong opisyal kapag natuklasan nitong nasa kamay na niya ang kayamanang pinakaiingatan nito?

TAUHAN

Yura: Pangalawang Xuren ng Zhu / Lu Ryen

Kaori: Kanang bantay ni Yura

Won: Kaliwang bantay ni Yura

Siyon: Ikalawang Prinsipe

Yiju: Ikatlong Prinsipe

Hanju: Ika-anim na Prinsipe

Jing: Pangunahing Xuren ng Punong Ministro/ Pinsan ni Hanju

Duran: Pangunahing Xuren ng Yan/ Pinsan ni Siyon

Tien: Ang Pinakabatang Ministro ng Imperyong Salum

Nalu: Pinuno ng Aninong Itim na Grupo/ Dating Xirin ng isang

Rong: Kanang kamay ni Nalu

TITULO

Xuren: Young Master

Xirin: Young Miss

Ximo: Madam

Xuwo: Lord/Master

Lu Ryen: Lordship

Xienli: Mistress

Yulin: Hukbo ng Punong Heneral

Goro: Mandirigma ng Zhu

Fenglin: Elite Courtesan

Amun: Tawag sa batang sinasanay ng mandirigmang Goro upang maging kapalit nito.

ANBNI | 41: Nais Mong Hamunin Ang Mga Maharlika?

February 20, 2023 / jilled261993@gmail.com / 0 Comments

Sa pagsibol ng bagong umaga sa kahariaan ng Nyebes, naghahanda ang mga katiwala sa tahanan ng Punong Opisyal upang ihatid ang mainit na tsaa sa silid ng Ikatlong Prinsipe.

“Iwan niyo na lamang ‘yan.” Utos ni Tien sa mga katiwala. Maingat na nilapag ng mga ito ang maligamgam na inumin na pinakuha ng batang ministro. Hinintay ni Tien na sila na lamang ni Yiju ang nasa loob ng silid bago niya inabot sa Prinsipe ang tsaa. “Mawawala ang epekto nito kung hindi mo iinumin ngayon.” Payo ni Tien.

Nananakit ang sentidong tinanggap ni Yiju ang inumin. Nababahalang pinag-aralang mabuti ni Tien ang Ikatlong Prinsipe. “Kamahalan, ano ang huli niyong naaalala?”

“Hindi ko na matandaan,” tugon ni Yiju na bahagyang nagsara ang talukap.

Napapaisip na napahawak si Tien sa kanyang noo. “Maaaring muli kang lumabas ng ihatid kita dito sa silid mo.” Ang Ikatlong Prinsipe at ang Pang-anim na Prinsipe ay pareho ng karamdaman. Wala na silang naaalala sa sandaling matikman nila ang alak. Subalit ang pagkakaiba ng dalawa ay malalamang lasing ang Ika-anim na Prinsipe dahil nanlalabo ang paningin nito sa paligid, habang ang Ikatlong Prinsipe ay hindi kakikitaan ng ano mang sintomas dahil walang naiiba sa mga kilos nito na tila hindi ito nakainom ng alak, maliban na lamang kung magsasalita ito dahil mararamdaman ng mga nakakakilala dito na nag-iiba ito ng katauhan. “Kamahalan, kailangan nating malaman ang nangyari sa inyo kagabi.” Nang balikan niya ang ikatlong Prinsipe sa silid upang tignan ang kalagayan nito, nadatnan niya itong basa ang kasuotan na tila tinapunan ito ng tubig sa mukha. Sino ang may lakas ng loob na insultuhin ang Ikatlong Prinsipe ng Salum? Kung ang Ikalawang Prinsipe ay nag-iingat dito dahil sa Emperatris, sino pa ang may tapang na tapunan ito ng tubig? Ang reputasyon nito ang nais protektahan ni Tien. Hindi niya hahayaang masira ito habang nasa tabi siya ng Pangatlong Prinsipe.

“Hindi na mahalaga, marahil ay nabuhusan ko lang ang sarili ko.”

Itinago ni Tien ang pagkunot ng noo niya sa naging tugon ni Yiju. Sa nakita niya kagabi, madilim ang anyo ng prinsipe. Mararamdaman ang galit nito kahit naging tahimik lamang ito kagabi. Nagpakawala na lamang ng hininga si Tien at muli itong pinayuhan. “Mas makakabuti kung manatili muna kayo sa inyong silid habang wala pa kayo sa kondisyong makiharap sa mga tao. Pinasabi ko na rin sa Ikalawang Prinsipe na hindi natin sila masasaluhan sa umagang ito.” Pinatawag ni Tien ang mga katiwala upang ihanda ang pagkain ng prinsipe sa silid nito.

“Ang Lu Ryen?”

“Kamahalan, wala kayong dapat ikabahala. Kahit wala kayong gawin, hindi makukuha ng Ikalawang Prinsipe ang pabor ng Pangalawang Xuren ng Zhu.”

“Anong ibig mong sabihin?”

“Ninakaw niya mula sa Zhu ang buhay ng isang batalyong Goro. Namatay sila ng walang dignidad dahil ginamit lamang silang pain ng Ikalawang Prinsipe. Kung ako ang nasa posisyon ng Lu Ryen, hindi ko nanaising makasama ito sa iisang lamesa.”

Samantala, sa pagodang bahagi ng tahanan ng Punong Opisyal maririnig ang malamyos na musika ng hanging humahalik sa dahong bulaklak na nakalibot sa pagoda. Ang matamis na halimuyak nito ang nagbibigay ng kulay sa maaliwalas na paligid.

Tahimik na nagpaalam ang mga katiwala matapos nilang ihain ang umagahan ng Ikalawang Prinsipe at ng Lu Ryen.

“Mukhang nalunod sila sa kasiyahan kagabi at hindi na nila tayo masasaluhan.” Si Siyon ng dalawa na lamang sila ni Yura ang naiwan sa pagoda.

Tinantiya ni Yura ang init ng maligamgam na tsaa sa kopang hawak niya. “Ipagpaumanhin niyo kung hindi ako nagtagal sa kasiyahan.”

“Marahil ay hindi ka ganoon kainteresado sa mga salaysay ng Punong Opisyal.” Sinundan ng tingin ng Ikalawang Prinsipe ang mga daliring nakayakap sa puting kopa. Bahagyang tumigil ang kanyang tingin dito bago lumapat ang sarili niyang inumin sa kanyang labi ng makaramdam siya ng pagkauhaw. “Hindi mo ba ako tatanungin kung bakit ikaw ang napili kong sumama sa akin sa Nyebes?”

“Kamahalan, ang ibig niyo bang sabihin ay kung bakit niyo pinili ang taong tumanggi sa inyong imbitasyon at kumamkam ng inyong espesyal na panauhin?”

“Espesyal? Iyon ba ang tingin mo sa mababang fenglin na binihag mo mula sa akin ng gabing iyon?”

“Ang fenglin na tinatawag niyong mababa ay opisyal ko ng Xienli. Hindi tamang sabihin na binihag ko siya mula sa inyo gayong sa umpisa palang ay pag-aari na siya ng aking tahanan.”

“Kung ganon, bakit hinayaan mo siyang makapasok sa fenglein? Bakit hinintay mong may pipitas sa kanyang iba bago ka nagdesisyong angkinin siya?”

Marahang lumuwag ang mga daliri ni Yura sa hawak na kopa. Sa likod ng kopa ay sumilay ang ngiti sa labi ni Siyon.

“Hindi mo na ako kailangang sagutin, nilayo ka ng Punong Heneral sa kapitolyo. Nang binaba ng Emperador ang kautusan, hinarang niya ang iyong pagbabalik. Tuluyan kang mawawalan ng espasyo sa tahanan ng Zhu kung iuuwi mo ang isang fenglin.”

“Hindi ko inaasahang napakalalim ng impormasyong hinukay niyo tungkol sa’kin.”

“Yura Zhu, hindi na ako magpapaikot-ikot pa. Kailangan kita sa aking pangkat.”

Nilapag ni Yura ang malamig na inumin na ni minsan ay hindi lumapat sa kanyang panlasa. “Isa lamang akong Lu Ryen ng pamilya ng imperyal. Walang kakayahan ang aking titulo upang mapukaw ang inyong interes.”

“Sapat na ang mga natuklasan ko upang makilala ang tunay na ginto. Nakikita ko ang sarili ko sayo pagka’t pareho tayong pangalawa sa mata ng ating Ama. Halos sa labas tayo ng ating tahanan lumaki upang hindi natin mahigitan ang hinirang nilang tagapagmana. Mananatili tayo sa likod ng ating nakakatandang kapatid. Dahil nauna sila sa atin, nasa kanila ang pribilehiyo.” Nagsalin ng bagong tsaa si Siyon, inangat niya ito bilang paanyaya kay Yura. “Natitiyak kong hindi mo nanaising sumunod sa anino ng iyong kapatid.”

Tinanggap ni Yura ang mainit na inumin na lumapat sa daliri niya. “Kung ganon, batid niyo ding hindi ko nanaising sumunod sa anino ng taong nakatali sa kamay ng kanyang Ama.”

Dumaan ang malamig na simoy ng hangin sa pagitan ng dalawa. Nang hawiin ng hangin ang ilang hibla ng buhok ng Lu Ryen, natunaw ang yelong bumabalot sa dibdib ng Ikalawang Prinsipe. Sadyang kahinaan niya ang larawan ng perpektong tanawin. Sumusukong pinagsalikop ni Siyon ang kanyang mga kamay. “Yura Zhu, may sarili kang paraan upang kamuhian ka ng mga taong nakapaligid sayo, subalit sa kabila nito ay magdadalawang isip parin silang saktan ka.” Ito na ang pangatlong pagkakataong tinanggihan siya ng Ikalawang Xuren ng Zhu. Kung ibang Xuren ang nasa kanyang harapan, nasisiguro niyang hindi na niya ito bibigyan ng pangalawang pagkakataong tanggihan siya. Subalit ang mahigpit na pagsara nito ng pinto sa kanya ay pagpapakita na hindi ito natitinag. Mistulang may tinatago itong patalim na maaaring makasugat sa kanya. “Sabihin mo sa akin kung ano ang makakapagpabago ng isip mo?”

“Ang lupain ng Nyebes ang pinagbuwisan ng buhay ng aking mga ninuno, subalit dinudungisan ito ng mga dayuhang barbaro. Kung bibigyan niyo ng hustisiya ang kalaspatangang ito. Ituturin ko itong isang malaking utang na loob sa inyo.”

Siyon, “Dayuhang barbaro?”

“Hindi ba nabanggit sa inyo ng Punong Opisyal na nanggaling sa iba’t-ibang lupain ang mga bandidong umatake sa atin ng araw na iyon? Umanib sila sa mga bandido ng Nyebes dahilan ng paglaki ng kanilang mga bilang. Anong meron ang lupaing ito para gapangin ng mga dayuhang barbaro? Hindi sapat ang armas upang makabuo sila ng malaking kilusan. Kung walang malaking tao sa loob ang nagpapapasok sa mga bandido, hindi nila magagawang makatapak sa lupaing ito.”

“Batid mo ba ang bigat ng iyong mga paratang?”

“Kung maduduwag akong banggitin kung sino sila, hindi ako matatawag na Xuren ng Zhu.” Tinabi ni Yura ang kopang natanggap niya mula sa Ikalawang Prinsipe. “Sa sandaling mapatunayan ko na hindi ito mga paratang lamang, hinihiling ko sa inyong hubaran ang mga opisyales na kabilang sa likod nito.”

“Yura Zhu, nais mong hamunin ang mga maharlika?”

“Hindi ba’t sila ang kahinaan niyo? Binibigyan ko kayo ng pagkakataong supilin sila. Kung hindi niyo ito magagawa ngayon,” dinama ng mga daliri ni Yura ang kopa na bumaba na ang temperatura, ng maramdaman niyang malamig na ito, marahang ibinalik niya ito sa Ikalawang Prinsipe. “Walang dahilan para mapabilang ako sa inyong pangkat.”

Makalipas ang mahabang sandali, naiwan ang Ikalawang Prinsipe ng mag-isa sa pagoda. Ang mga pagkaing nakahain ay nalipasan na ng init ng hindi nagagalaw. Natatawang tumayo ito paikot sa pagoda, ang kalansing ng ornamentong nakayakap sa buhok nito ay tila sumasabay din ng halakhak sa kanya. Hindi niya lubos akalain na siyang naglatag ng pain ay siyang pain din na gagamitin ng Lu Ryen sa kanya. Binibigyan siya ng desisyong tumanggi o kagatin ito. Ito na marahil ang pinakatusong tao na nakilala niya. Nabaliktad na ng Lu Ryen ang harap at likod ng lupain ng Nyebes habang pinagtatawanan nila ang isang mangangalakal at pinipiga ng kasagutan ang Punong Opisyal.

“Lu Ryen, sino sa tingin mo ang maglalakas ng loob na harangin ako?”

“Kamahalan, alam niyo ang sagot sa tanong niyo.”

Natigil ang Pangalawang Prinsipe sa pagtawa ng masagi ng kamay nito ang kopang bumagsak na lumikha ng matalim na ingay. Naglaho ang tuwa sa mga mata nito na napalitan ng mapanganib na ekspresiyon.

TAUHAN

Yura: Pangalawang Xuren ng Zhu / Lu Ryen

Kaori: Kanang bantay ni Yura

Won: Kaliwang bantay ni Yura

Siyon: Ikalawang Prinsipe

Yiju: Ikatlong Prinsipe

Hanju: Ika-anim na Prinsipe

Jing: Pangunahing Xuren ng Punong Ministro/ Pinsan ni Hanju

Duran: Pangunahing Xuren ng Yan/ Pinsan ni Siyon

Tien: Ang Pinakabatang Ministro ng Imperyong Salum

TITULO

Xuren: Young Master