Ang mundo sa labas ay naglaho.
Wala nang ulan. Wala nang lungsod. Wala nang tama o mali.
Ang tanging umiiral sa gabing ito ay ang paghinga nilang dalawa—mabigat, nagtatagpo, nagsasalimbayan sa pagitan ng kanilang mga katawan.
Bakas pa sa mga labi ni Katty ang init ng kanilang halikan, ngunit hindi na siya pinayagang mag-isip pa ni Hux. Narinig niya ang malalim nitong tinig, halos isang ungol, “Saan ang kama mo?”
Itinuro niya ang direksiyon ng isang pinto. Nagsimulang gumapang ang pananabik sa kanyang dibdib.
Sa isang iglap, naramdaman niya ang mainit nitong mga palad sa ilalim ng kanyang hita, saka siya binuhat na para bang isang bagay na pag-aari na nito.
Walang alinlangan.
Si Hux ay hindi isang binata na nangangapa pa sa kanyang nais. Hindi siya isang lalaking nagdadalawang-isip.
Siya ay isang lalaki na alam ang kanyang nais.
Marahang inihiga siya sa kama, ngunit sa lalim ng titig nito sa kanya, ramdam niyang lalong nag-iinit ang kanyang pakiramdam.
“Wala nang atrasan, Katty.”
Hindi iyon isang tanong.
Isang pangako.
At nang lumapat ang katawan nito sa ibabaw niya, ramdam niya ang bigat ni Hux.
“Katty…”
Naramdaman niya ang labi nito sa kanyang leeg, ang mga kamay nitong gumapang sa kanyang katawan, hinuhubog siya sa paraang siya lamang ang nakakaalam, kasabay ng apoy na gumapang sa kanyang balat, wala na siyang ibang maisagot kundi ang isang mabining ungol—isang panaghoy ng pagsuko, isang paanyaya.
Napapikit siya. Napakagat sa labi.
Narinig niya ang mabigat na paghinga ni Hux sa kanyang tainga. Ang mainit nitong hininga, ang mga labi nitong hindi lang basta humihipo kundi humahaplit sa kanyang balat.
Hindi na niya inisip na ama ito ng boyfriend niya. Wala na siyang maramdamang pangamba.
Ang tanging naiwan ay ang paggapang ng init sa pagitan nilang dalawa.
Maingat na pinaghiwalay nito ang kanyang mga hita.
Naramdaman niya ang ulo ng haba nito sa kanyang entrada. Nanunuyo ang halik nito na tila pinapawi ang kanyang kaba, kabang may halong pananabik sa unang lalaking aangkin sa kanya.
Hindi manhid si Hux upang di makita na wala pang malalim na karanasan ang dalaga. Ang matuklasan na mas pinili nitong isuko ang sarili sa kanya ay bagay na hindi niya maaaring ipagwalang bahala.
Naramdaman niya ang pagsidhi ng kanyang pagnanasa.
Wala sa sariling napaatras si Katty ng maramdaman ang pagdampi ng tigas nito sa kanyang bukana. Napakagat labi siya at pilit na kinakalma ang kanyang sarili upang tanggapin ito.
Until-unti niyang nararamdaman ang pagpasok ng haba nito sa kanya. Bawat pulgada ay tila bakal na bumabaon sa kanyang laman.
Mahigpit siyang kumapit sa matigas nitong braso. “H-Hux…” nagmamakaawang sambit niya sa pangalan nito. Di mawari kung nasasaktan o nakikiliti siya sa mainit na pakiramdam na gumagapang sa kanya.
Ramdam niyang napupuno ang kanyang pusod. Kagat labing tinanggap niya ito sa kanyang lagusan. Ang haligi niya ay naninikip na tila nanunudyo sa lalaking huwag mag-alinlangan.
At nang sa wakas ay tuluyang nagtagpo ang kanilang katawan, isang mabagal na pag-angkin— napapikit si Katty, naramdaman ang bawat pulgada, ang bawat sandali ng kanyang ganap na pagkawala sa sarili. Wala siyang ibang gustong gawin kundi ang magpasakop.
“Katty…”
Sumikip ang kanyang paghinga ng sandaling sambitin nito ang kanyang pangalan, tila may gayuma ang tinig nito na nagpapaalab ng kanyang damdamin.
“Ah!” Napakapit ng husto si Katty kay Hux ng lumalim and pagsagad nito sa kanyang lagusan. Pakiramdaman niya ay nahahati siya sa gitna ng magsimula itong gumalaw ng mapusok, hinahagod ang bawat haligi niya.
Nakagat ni Katty ang balikat nito ng buo itong lalabas at papasok sa kanya, tila naiiwan siyang bakante ilang sandali, at mapupuno sa isang tulak lang.
“W-wait… hnng!” Hindi maintindihan ni Katty ang sakit at kiliting kumukuryete sa bawat hibla ng kanyang laman.
Ang dating tahimik niyang silid ay napuno ng kanyang mga ungol at daing.
Parehong hindi na nila narinig ang pagtunog ng phone ni Katty sa living room.
Sa paglalim ng gabi, ay paglalim din ng pag-angkin ni Hux sa kanyang katawan.
Minsan ang kasalanan ay hindi isang desisyon, kundi isang patuloy na paghulog, isang agos na hindi mo na kayang salungatin.
Hinila siya ni Hux sa kanyang bisig, idinagan ang katawan sa likod niya, at saka siya mahigpit na niyakap mula sa likuran.
“Katty…” Malalim ang tinig nito, halos isang panalangin, isang sumpa.
Hindi na niya napigilan ang isang pag-ungol nang maramdaman ang paggapang ng labi nito sa kanyang batok, ang maiinit nitong palad na gumuguhit ng apoy sa kanyang katawan.
Ramdam niya ang kabuuan ng lalaki sa likuran niya, ang init, ang bigat, ang pag-angkin.
Halos madurog ang labi ni Katty sa pagtanggap ng haba at tigas nitong lumulusob sa kanya.
Ang bawat paggalaw nito ay bumabaon, mabagal, pero mariin, punong-puno ng pananabik at kasiguruhan.
Si Hux ay hindi nagmamadali. Hindi ito nangangapa. Alam nito kung paano siya gagalawin, kung paano siya babaliin, kung paano siya paluluhurin sa sariling damdamin.
Hindi siya binibigyan ng pagkakataon na mag-isip.
Walang natira sa kanya kundi ang paggapang ng init sa kanyang katawan at ang pagkagat ng kanyang mga labi upang pigilan ang kanyang sariling mga ungol.
Sa posisyong iyon, wala siyang kontrol.
At sa gabing ito, iyon ang gusto niya.
Ang ipaubaya ang katawan sa lalaking ito.
Pero hindi pa natatapos si Hux.
Ipinihit siya ng lalaki, hinila siya pabalik sa ilalim nito, at sa saglit na iyon, nang magtama ang kanilang mga mata, parang nagdilim ang buong paligid.
“Hux…” Mahinang ungol ni Katty, isang panaghoy ng pagsuko.
Pero hindi ito sumagot.
Hinawakan siya nito sa hita, inilapat ang kanyang mga binti sa balikat nito, at sa isang iglap, muli siyang sinakop.
Napa-arko ang kanyang likod, napakapit siya sa mga braso nito, hindi na alam kung paano pipigilan ang sariling sigaw.
Nag-iinit ang balat ni Katty sa bawat galaw ni Hux, sa bawat ulos, sa bawat diin ng katawan nito sa kanya. Wala siyang ibang maramdaman kundi ang bigat at tigas ng lalaking bumabalot sa kanya, ang init ng balat nitong sumasakop sa lahat ng bahagi ng kanyang katawan.
Hindi lang ito basta pagsasanib ng laman. Parang may kung anong mas malalim na nangyayari sa pagitan nila, isang pagsuko, isang ganap na pag-angkin.
Napakapit siya sa malalapad nitong balikat, hindi alam kung paano ipapahayag ang tindi ng emosyon sa kanyang dibdib. Pakiramdam niya, bawat segundo ay bumabaon ang presensya ni Hux sa kanyang pagkatao, sinasalakay ang bawat sulok ng kanyang isip at kaluluwa.
“H–Hux…” Napasinghap siya nang maramdaman ang madiin at mabagal nitong pagbaon. “A-ang lalim… Hux…”
Narinig niya ang pangalan nito mula sa sariling labi, isang bulong na puno ng pagkalito at pagsuko. Alam niyang mali ito, dapat niyang pigilan ang sarili, dapat niyang labanan ang init na lumulukob sa kanila.
Pero paano?
Paano niya lalabanan ang isang bagay na ngayon pa lang niya naramdaman sa buong buhay niya?
Bawat galaw ni Hux sa loob niya ay parang alon na humahampas sa kanyang laman, nilulunod siya sa matinding sensasyon. Hindi lang ito basta pagnanasa, may kung anong mas malalim, na kumakalat sa kanyang katawan.
“S-shit, Hux…” Napakapit siya nang mahigpit sa braso nito, pilit hinahanap ang hininga sa pagitan ng mga pag-ungol niya. “A-ang lalim…” ramdam na ramdam niya ang bawat galaw nito.
Napakapit siya sa buhok ni Hux nang bumaba ito upang halikan siya, malalim, madiin, puno ng pangangailangan. Ang init ng labi nito ay parang nagmamarka sa kanya, parang sinasabing ito na ang hangganan, wala nang balikan.
Bumilis, bumigat, ang bawat ulos nito. Kinakamkam ang kasuluksulukan ng kanyang laman. Pakiramdam niya ay binabaon nito ang sarili sa kanya, parang nais nitong itatak sa kanyang katawan ang presensya nito, na siya lang ang naroon, na wala nang ibang puwang para sa iba.
Napakapit si Katty sa matitigas na braso ni Hux, nanginginig ang buong katawan sa bawat pagdiin nito.
“H-Hux… Oh God… ang lalim…” Napasinghap siya, pilit hinahabol ang hininga sa pagitan ng bawat matinding pag-ulos.
Isang mabigat na ungol ang lumabas mula sa lalaking nasa ibabaw niya, parang isang mabangis na hayop na hindi makuntento sa simpleng pag-angkin. Mas lalo nitong ibinuka ang kanyang mga hita, mas lalong pinagdiinan ang sarili sa kanya, hanggang sa maramdaman niyang wala nang natitirang pagitan sa kanilang dalawa.
“Katty…” Madiin ang tinig ni Hux, halos marahas ang paghawak nito sa kanyang baywang, idinidiin siya pabalik sa kama sa bawat galaw. “Fuck… You feel so damn good… Ayokong huminto.”
Napakagat siya sa labi, nakapikit ang mga mata habang tinatanggap ang bawat ulos nito, paulit-ulit, walang awang sinasakop ang kanyang buong pagkatao.
“Huwag kang tumigil…” bulong niya, bumabaon ang mga kuko sa likod nito. “Gusto kong maramdaman ka pa… gusto kong mas lalong lumalim—Ah!”
Naputol siya nang mas agresibo nitong tugon. Isang malakas na ulos ang nagpatigil sa kanyang paghinga, sapilitang pinaluwag ang kanyang laman para mas lalo pang tanggapin ito.
Wala siyang magawa kundi ibigay ang sarili. Hawak siya ni Hux sa balakang, mahigpit, madiin, parang sinasabi ng bawat galaw nito na siya na ngayon ang nagmamay-ari sa kanya.
Gusto niyang lumaban, gusto niyang bumalikwas mula sa nakabibiglang sensasyon, pero wala siyang kontrol. Napapapikit siya sa lakas ng bawat pag-ulos, napapasinghap sa paraan ng paghawak nito sa kanyang katawan, hindi lang basta sabik, kundi parang hayok na hayok na ipasok ang sarili sa kaibuturan niya.
Pinipigilan siya nito, pinapasunod sa ritmo na gusto nito, na tila sinasadya nitong iparamdam kung gaano siya kaliit sa ilalim ng lakas nito. Bawat kilos ni Hux ay mabigat, walang habas, parang sinasadyang ipaalala sa kanya kung sino ang may kontrol.
At kahit dapat ay matakot siya, hindi niya magawa.
Sa halip, may kung anong kilabot na dumaan sa kanyang balat. Ang kaunting takot na naramdaman niya ay natunaw, napalitan ng matinding excitement.
“H-Hux…” Napasinghap siya, nanginginig ang tinig. Hindi niya alam kung ano ang dapat niyang sabihin, kung hihilingin niyang huminto ito o kung gusto niya pang mas tumindi ang ginagawa nito sa kanya.
“I can’t stop, Katty,” mabigat at puno ng panggigigil ang tinig nito. “You feel too damn good—so tight, so warm… you’re mine.”
Gumulong ang buo niyang katawan sa matinding sensasyon, parang wala na siyang ibang silbi kundi tanggapin ang bawat pagbayo nito. At sa saglit na iyon, alam niyang hindi na siya makakatakas.
Hindi lang katawan niya ang inangkin ni Hux.
Pati ang buong pagkatao niya.
