Napakunot ang noo ni Ellis habang pinagmamasdan ang walang patid na tagayan sa pagitan ng kanyang mga kaibigan at ni Syven. Ramdam niyang may balak ang mga ito — at hindi niya ito nagugustuhan.
“Okay, that’s enough,” saway ni Ellis sa mga kaibigan. Alam niyang gusto nilang lasingin si Syven.
“Come on, let him enjoy himself tonight. Mukha namang hindi tinatamaan ang Rouge Prince ng school natin.” Natutuwang muling sinalinan ng alak ni Jade ang glass ni Syven. “So, talaga bang seryoso ka sa kaibigan namin?”
Tinanggap ni Syven ang alak. “Would I still be here if I weren’t? I don’t waste my time on just anyone.” Dinala siya ni Ellis sa isang pool party upang ipakilala sa mga kaibigan nito. Hindi na mabilang ni Syven kung ilang glass ng alak ang tinanggap niya mula sa mga kaibigan ni Ellis. Hindi niya ito tinanggihan dahil gusto niya ring malasing.
“Oh, letting her chase you? Serious stuff, huh?” Nagdududa pa rin si Jade kay Syven. Matagal na silang magkaibigan ni Ellis kaya nasundan niya ang paghahabol ni Ellis dito. People don’t change overnight. Hindi siya naniniwalang nagbago ang pagtingin nito kay Ellis.
“Jade, please, cut it out,” angil ni Ellis sa kaibigan.
“Alright,” sumusukong wika ni Jade.
Hinila ni Ellis si Syven sa gilid ng pool. Gusto niya itong ipakilala sa mga kaibigan niya dahil madalas siyang gisahin ng mga ito tungkol kay Syven, ngunit hindi niya gustong maipit si Syven sa mga tanong nila.
“I’m sorry for that.”
“Don’t worry,” hinila ni Syven ang katawan ni Ellis papunta sa kanya at kinulong ito sa mga bisig niya. Sa kabila ng mga babala ng mga kaibigan ni Ellis ay pinili pa rin ni Ellis ang damdamin nito para sa kanya.
Kagaya rin ba ni Bryant si Ellis?
“Bakit naguguluhan ka? Huwag mong sabihin na ni minsan ay hindi mo naramdaman na higit pa sa kaibigan ang tingin ko sa’yo?”
Humigpit ang pagkakayakap ni Syven kay Ellis nang muling bumulong sa kanya ang mga katagang umuokupa ng isipan niya.
Hindi nga ba niya naramdaman?
Dumating si Bryant sa buhay niya noong mga panahong wala siyang nakikita o naririnig. Ang lahat ay dumaraan lang sa kanyang pandinig at paningin. Ito lamang ang huminto at nagpatigil ng mundo niya. He became a big part of his life, blending in perfectly to the point where he felt it was his rightful place. However, romantic thoughts about him never crossed his mind.
“Are you okay?”
Bumalik si Syven sa kamalayan nang hilain siya ng tanong ni Ellis. “I’m okay.”
Napukaw ang atensiyon ng dalawa nang umalingawngaw ang hiyawan ng mga kaibigan ni Ellis nang matalo sa dare si Mark, at inutusan ito ng mga kaibigan na halikan ang isa sa mga barkada nila na si Logan. Walang pag-aalinlangan na sumunod si Mark at inatake ng halik si Logan.
Natatawang napailing si Ellis sa mga kaibigan ngunit naputol ang ngiti niya nang makita niya ang blangkong ekspresyon ni Syven.
Binawi ni Syven ang tingin mula sa mga kaibigan ni Ellis. Uminit ang ilalim ng labi niya nang maramdaman ang markang iniwan sa kanya ni Bryant.
“If you’re uncomfortable, we can leave now.”
Was he uncomfortable? Did he hate it?
Hindi makapa ni Syven kung ano ang tunay na nararamdaman niya.
“Syven?” muling tawag ni Ellis kay Syven nang huminto ang sasakyan sa tapat ng gate. “Kasama nga kita pero parang wala sa akin ang atensyon mo.” Naramdaman ni Ellis na may kakaiba kay Syven bago pa man sila pumunta ng party. “May nangyari ba sa school?”
“Nothing happened, Ellis.”
“I don’t believe you. You don’t trust me.”
“It’s not about trust, Ellis. Can we just drop it, please?”
Tahimik na bumaba ng sasakyan ang driver nang mahimigan niya ang tensiyon sa loob ng sasakyan. Naiwan sa backseat ang dalawa na tila hindi naramdaman ang pag-alis nito.
Umangat ang mga kamay ni Ellis sa kwelyo ni Syven at hinila ito palapit sa kanya. “You’re so frustrating! What am I to you? Why can’t you be honest with me? I thought we were moving forward…” Natigilan si Ellis nang makita ang bakas ng daliri sa leeg ni Syven. Bumaba ang tinig ni Ellis. “Are you seeing someone else?”
“Ellis—”
“Don’t lie to me!” Sinugod ni Ellis ang labi ni Syven.
Napaatras si Syven nang pumatong ito sa kanya. Puno ng galit ang halik nito nang hindi siya tumutugon. Napigtas ang unang butones ng shirt ni Syven nang pilit nito iyong buksan. Tuluyan nang nagdilim ang paningin ni Ellis pagka’t hindi nito alintana ang paligid kahit nasa harap sila ng mansion nito.
Hinuli ni Syven ang dalawang kamay ni Ellis at pinailalim ito sa kanya. “Enough.” Gulong-gulo na ang isipan niya at hindi na niya kakayanin kung dadagdagan pa ito ni Ellis. “If it’s gonna be like this, maybe we should just end it.”
Sumusukong binagsak ni Syven ang katawan sa mahabang sofa nang makabalik siya ng hotel. Mistulang mabibiyak ang kanyang ulo sa pagdaloy ng kirot. Lumala ito nang marinig niya ang sunod-sunod na tunog ng smart doorbell. “Ugh.” Hindi na siya nag-abalang tingnan ang camera nang buksan niya ito.
Bumalik ang kamay ni Syven sa handle ng pinto para muli iyong isara nang harangin siya ni Bryant.
“Anong ginagawa mo?” Nangangalit na napaatras si Syven nang tuluyan itong nakapasok sa loob.
“Hindi na ako maghihintay.” Nangangamba si Bryant na bigla itong maglaho tulad ng ginawa nito noon. “Alam kong hindi mo tatanggapin ang nararamdaman ko para sa’yo, pero gusto kong malaman mo na hindi na ako maduduwag tulad ng dati.”
“Naririnig mo ba ang sarili mo?” Nahihilong tanong ni Syven na napahawak sa kanyang noo. Hindi niya matukoy kung dahil sa tama ng alak o sa magkakasunod na pangyayaring ibinabato sa kanya kaya nanghihina siya ngayon.
“I’m giving you a warning. You can’t escape from me.” Inabot ni Bryant ang pulso ni Syven bago ito ikinulong sa kamay nito ng mahigpit. “Lumayo ka man ulit ay hahanapin kita.”
“Bryant,” pilit na pinakalma ni Syven ang sarili. Wala siya sa kondisyon upang pantayan ang pagiging agresibo nito. Bumalik siya sa panahong ito upang iligtas si Bryant. Binago niya ang kanyang kapalaran upang magbago din ang takbo ng kapalaran nito sa hinaharap. Kaya hindi lubos maisip ni Syven kung bakit ganito ang kinahantungan nila. “I’m the one giving you a chance. If you keep getting involved with me, it’ll end up getting you killed someday.”
“I’m not afraid.”
“Haa…” Bumalik si Syven sa sofa at sinandal ang sarili doon. Wala na siyang lakas upang patulan ito. Naroon pa rin ang pagod sa kanyang katawan, subalit nakakapagtakang nawala ang bigat sa ulo niya. Ngayong nakikita niyang buhay at humihinga ito ay sapat na upang gumaan ang loob niya.
Simula ng magising siya sa panahong ito ay hindi na nagpahinga ang katawan at isipan ni Syven. Puno siya ng pangamba at takot na hindi niya mababago ang hinaharap. Umangat ang tingin ni Syven sa taong laman ng mga panaginip niya mula nang sandaling nawala ito sa kanya.
Lumipas na ang labing-walong kaarawan nito, hinahangad niya sa darating na panahon ay hahaba ang mga taong darating dito. Nang maalala ni Syven ang bola na natanggap ni Bryant sa team nito ay nakaramdam siya ng pait. Kung noon ay siya ang nagbibigay ng mga regalo kay Bryant na maingat nitong tinatago, ngayon ay tumatanggap na ito sa iba. Sadyang naging malaki na ang kanilang naging agwat. Kaya hindi niya lubos maunawaan kung bakit bigla itong nagbago?
Ang tinig na inuukol ni Bryant sa kanya ngayon ay tumatagos sa kanyang laman. Bagay na pamilyar siya dahil ganito din ang tinig na natatanggap niya mula sa mga babaeng nakakasama niya sa kama.
Bumaba ang tingin ni Bryant sa nakabukas na butones ni Syven na tila nag-aanyaya. He appears disheveled, yet oddly captivating. Mistulang natutuyo ang kanyang lalamunan nang maalala ni Bryant ang lasa ng mga labi nitong nakaawang. Base sa repleksyon ni Syven ay nakainom ito.
Tumuwid ang likod ni Syven nang bumaba sa harapan niya si Bryant. Ipinako nito ang mga kamay sa parehong gilid niya. Pakiramdam niya ay nais siya nitong ikulong sa katawan nito. Kumapit sa kanyang ilong ang pamilyar na pabango nito sa katawan.
“You didn’t just come here to warn me, did you?” nagtatantiya ang tingin ni Syven dito.
“Ipapangako mo bang hindi mo ako tatakasan?”
“Nakalimutan mo bang girlfriend ko si Ellis?”
“She’s a threat to you.”
“And you’re not?” ani Syven nang maramdaman niya ang mainit nitong hininga palapit sa kanya. Puno ng pagnanasa ang mga titig nitong tumatagos sa kanyang laman. Sunod na naramdaman niya ang pagpisil nito sa baba niya upang salubungin ito.
Hindi na mabilang ni Syven ang mga taong hinalikan niya. Ngunit iisa lamang ang sigurado siya—ang lahat ng mga ito ay babae. “Mmph!” Sinubukan niyang umiwas, ngunit mas lalo lamang nitong pinarusahan ang labi niya.
Ang malakas na puwersang nagpailalim sa kanya at ang matigas na bagay na nabubuhay at dumidiin sa bandang tiyan niya ay patunay na katawan ito ng lalaki.
“Wait… you want to fuck me?” Namumutlang napakapit siya sa balikat ni Bryant. Bakit napakatigas at bigat ng katawan nito na tila bakal na nakadagan sa kanya.
Naging sensitibo ang pandinig ni Syven sa bumibigat nitong paghinga. “Ginagago mo ba ako?!” angil ni Syven nang ikulong nito ang mga kamay niya sa taas ng kanyang ulo.
“Kung hindi ko ito gagawin, hindi mo mauunawaan ang tunay na nararamdaman ko sa’yo.”
Tuluyang winasak ni Bryant ang butones ng kanyang damit hanggang sa lumantad sa harap nito ang hubad niyang dibdib. Nagpupumiglas na kumakawala si Syven nang simulan nitong damhin ang hubad niyang balat. Pakiramdam niya ay napapaso siya sa bawat pagdama nito sa kanyang katawan.
“Bryant?! Have you lost it?!” Ngunit tila wala itong narinig nang bumaba ang labi nito sa kanyang leeg.
Ang mahamog na paningin ni Syven sa ceiling ay dinaanan ng alon nang isubo ng bibig ni Bryant ang namumulang parte ng kanyang dibdib. Nahihibang na ba ito? Nakagat ni Syven ang ibabang labi niya nang tila hinihila nito ang kanyang balat.
“Unghh. Shit… Stop sucking it!” Namumula ang mukhang angil ni Syven nang wala itong planong bumitaw. Bumadya ang matinding pagkapahiya sa mukha ni Syven, nalulong man siya sa babae, subalit ni minsan ay wala siyang pinahintulutan na gawin iyon sa kanya. Pakiramdam ni Syven ay matatanggal ang kanyang balat kung magbababad ito roon.
Hindi matanggap ng paningin ni Syven ang nakikitang niyang ginagawa ni Bryant sa kanya. Ni sa panaginip ay hindi ito sumagi sa isipan niya. Nais niya itong itanggi at isiping ilusyon lamang ang nangyayari, subalit sa pagkagat nito sa balat niya ay binabalik siya nito sa kasalukuyang nangyayari sa kanila. “Hngh!” Hindi napigilan ni Syven ang malaswang ungol na kumawala sa kanya.
Natigil ang panunukso ng bibig ni Bryant nang maramdaman niyang nagsimulang makaramdam ng init si Syven. “I’m glad…” muling bumalik ang bibig ni Bryant sa labi ni Syven upang siilin ito ng halik. Nang una ay nangangamba siyang wala itong maramdaman, ngunit maaga itong nagpakita ng reaksiyon sa kanya. Lalong lumakas ang loob ni Bryant na angkinin ito.
Mariing iniwas ni Syven ang mukha niya upang kumawala sa mga labi nito. Bakas ang matinding kahihiyan sa mukha ni Syven. Nais niyang magtago ngunit wala siyang magawa dahil nanatili siyang nakapako sa ilalim ni Bryant habang nakakulong ang pareho niyang kamay sa isang kamay nito. Kahit anong tutol ang gawin niya nang ibaba nito ang zipper ng pantalon niya ay walang epekto dito.
“Hnn…” Pigil ang mga ungol ni Syven habang pinaglalaruan ni Bryant ang haba niya. Ang magaspang na palad nito ay nagpasidhi ng kilabot na dumadaloy sa kanya. Lalo siyang naging sensitibo sa paraan ng paghawak nito.
“I’m gonna kill you!” Gustong ibulyaw ni Syven dito, ngunit magkakasunod na ungol ang lumalabas sa kanya.
“I won’t hurt you,” bulong ni Bryant sa gilid ng tainga ni Syven bago niya kinintalan ng halik ang gilid ng mata nito habang nagiging mapangahas ang kamay niya sa haba ni Syven.
Maririnig ang lumalalim na paghinga at pabadya-badyang ungol sa malawak na living room.
“Ugh!” Ang namumuong tensiyon na sinusubukang pigilan ni Syven ay lalo lamang lumalaki hanggang sa mapuno ito na nagpapatigas sa kanyang laman. Mariing napapikit si Syven nang tuluyang kumawala ang bagay na kinatatakutan niyang lumabas sa kanya. Dumaloy ang pagnginig sa katawan niya at patuloy na malakas na pintig sa kanyang dibdib. Nanlambot ang kanyang katawan at tuluyang naging blangko ang isip niya.
Bakas ang pawis na kumapit sa mga damit nila matapos pakawalan ng palad ni Bryant ang haba niya. Naramdaman niyang hinubaran siya ni Bryant at dinala sa bedroom, ngunit walang pagtutol ang narinig nito sa kanya. Sa halip ay natagpuan niya ang sariling umaagos sa ritmo ng mapusok nitong halik. Dahil ba sa alak o sa konsensiya niya kaya pinahihintulutan niya si Bryant sa kapangahasan nito?
